Γονείς, είναι λάθος να διαβάζετε τα παιδιά σας
17:06 | 30 Αυγ. 2015
Ένα από τα βασικότερα προβλήματα που ταλανίζουν το πολύπαθο χώρο
της εκπαίδευσης είναι και η στάση των γονέων όσον αφορά τη προετοιμασία
των παιδιών (διάβασμα) για το σχολείο. Το φαινόμενο αυτό όσο περνάνε τα
χρόνια τείνει να γίνει πιο έντονο. Του Δημήτρη Τσιριγώτη Ο γονέας λοιπόν είναι η πρώτη μορφή παραπαιδείας στην οποία συνηθίζει ένα παιδί και φυσικά ένας από τους βασικότερους λόγους που αργότερα ,όταν ο γονέας αδυνατεί πλέον να στηρίξει μαθησιακά το παιδί ,έρχεται σαν φυσικό επακόλουθο το φροντιστήριο ή το ιδιαίτερο μάθημα.
Οι γονείς πρέπει να καταλάβουν ότι αυτό που κάνουν έχει πολλές αρνητικές επιπτώσεις.
Καταρχάς έχουμε ακύρωση του εκπαιδευτικού έργου του δασκάλου ή του καθηγητή. Τα παιδιά αντί να σκέφτονται « πρέπει να προσέξω στο μάθημα γιατί εδώ είναι το μόνο μέρος για να μάθω» επαναπαύονταν στην ιδέα ότι στο σπίτι τα περιμένει το μεσημέρι η μαμά ή ο μπαμπάς για να τους τα πούνε καλύτερα. Έτσι τελικά φτάνουμε σε αυτό τον εκφυλισμό της εκπαιδευτικής διαδικασίας που επικρατεί σήμερα όπου τα παιδιά διδάσκονται στο σπίτι και εξετάζονται στο σχολείο.
Από την άλλη μεριά δημιουργείται στον εκπαιδευτικό μια εικονική πραγματικότητα της τάξης όπου όλοι σχεδόν οι μαθητές ¨τραβάνε¨ ενώ στην πραγματικότητα υπάρχει ένα σύστημα ¨βαριάς βιομηχανίας¨ από πίσω από γονείς που αφιερώνουν ατελείωτες ώρες για να έχουν τα παιδιά τους σε αυτό το επίπεδο. Έτσι ό εκπαιδευτικός ξεγελιέται από την γενική εικόνα της τάξης του και ανεβάζει κι άλλο το πήχη. Έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος όπου οι αδυναμίες του κάθε μαθητή δεν φτάνουν ποτέ στον εκπαιδευτικό αλλά μπαλώνονται όπως-όπως από τον γονέα.
Επίσης πολλοί γονείς μπαίνουν και στον πειρασμό να διαβάσουν τα παιδιά και στο παρακάτω μάθημα χαλώντας ένα από τα βασικότερα κίνητρα μάθησης : το στοιχείο της έκπληξης για το καινούργιο. Μετά μάλιστα αναρωτιούνται γιατί το παιδί τους βαριέται κατά την παράδοση.
Οι γονείς αυτοί έχουν εντάξει στην καθημερινότητά τους το διάβασμα του παιδιού τους, αφού διαβάσουν πρώτα οι ίδιοι χρησιμοποιώντας και τα σχολικά βοηθήματα που κυκλοφορούν(τα οποία ,όχι τυχαία , απευθύνονται σε αυτούς παρά στα ίδια τα παιδιά) .Φυσικό επακόλουθο ,υποκαθιστώντας τον εκπαιδευτικό του σχολείου ,είναι να συγκρίνονται με αυτόν και να καταφεύγουν συνήθως σε επικριτικά σχόλια για την επάρκεια του και μάλιστα μπροστά στο παιδί τους , ¨πυροβολώντας¨ το παιδαγωγικό πρότυπο από κοντινή απόσταση.
Σε ακραίες μάλιστα περιπτώσεις απαιτούν από τον εκπαιδευτικό αυτόν να προσαρμοστεί ¨στο δικό τους τρόπο¨ και στη δική τους νοοτροπία για το διδασκαλία του μαθήματος. Και φυσικά ένας γονέας που έχει καταναλώσει τόσο χρόνο ,κόπο και συναίσθημα σε μια τέτοια επένδυση περιμένει και την ανάλογη ανταμοιβή, οπότε γίνεται ιδιαίτερα σκληρός όταν αυτή για κάποιους λόγους δεν αποδίδει. Τότε αφού μοιράσει ευθύνες ( στον εκπαιδευτικό και στο παιδί του) καταλήγει να ανεβάσει στροφές στην εκπαίδευση του παιδιού οδηγώντας το ,πολλές φορές, στην εξάντληση και στην απέχθεια για μάθηση.
Η μητέρα ή ο πατέρας παίζοντας το ρόλο του εκπαιδευτικού καταργεί, έστω και προσωρινά ,τον ουσιαστικό του ρόλο , του γονιού. Έτσι γίνεται άσκοπη κατανάλωση χρόνου και ενέργειας που θα μπορούσαν να αφιερωθούν στην ανάπτυξη της σχέσης γονέας – παιδί. Υπάρχουν πολλοί γονείς όπου ολόκληρη η σχέση τους με το παιδί εξαντλείται στην κατ’ οίκον εκπαίδευσή του. Οπότε η σχέση αυτή δεν καλλιεργείται σωστά και δεν ωριμάζει. Ο απογαλακτισμός του παιδιού εμποδίζεται με αυτόν τον τρόπο. Και αν ο γονέας βάζει σα προτεραιότητα την πραγματική και ολοκληρωμένη καλλιέργεια του παιδιού του θα μπορούσε να συζητήσει μαζί του, να παίξει και απλά να περάσει καλά μαζί του. Να κάνουν κάτι μαζί και να το μοιραστούν ξεφεύγοντας από το στερεότυπο του εκπαιδευτή – εκπαιδευόμενου.
Το αξιοπερίεργο της υπόθεσης είναι το εξής: Πως γίνεται και όλοι σχεδόν οι γονείς να φτάνουν σε τέτοιο γνωστικό επίπεδο που να μπορούν να διαβάσουν τα παιδιά τους και μάλιστα και σε μαθήματα που είναι πολύ απαιτητικά όπως τα μαθηματικά ,η φυσική και τα αρχαία; Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα η γύμνια του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Όταν κυριαρχούν η αποστήθιση και οι φροντιστηριακού τύπου αυτοματισμοί τότε δεν είναι καθόλου δύσκολο ακόμα και για έναν ανειδίκευτο γονέα αφού παπαγαλίσει το μάθημα και με τη χρήση ενός σχολικού βοηθήματος να ζητήσει και από το παιδί του να τον μιμηθεί. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι αν είχαμε διαφορετικά αναλυτικά προγράμματα όπου η μάθηση θα στηριζότανε στην κριτική σκέψη τότε ο γονέας δεν θα μπορούσε εύκολα να υποκαταστήσει τον εκπαιδευτικό. Είναι ,λοιπόν, άκρως επιτακτικό στα αναλυτικά προγράμματα να υπάρχει συμμετοχή κυρίως των μάχιμων εκπαιδευτικών ¨που μπαίνουν σε τάξη¨ και που γνωρίζουν καλύτερα τα εκπαιδευτικά θέματα και όχι μόνο των γραφειοκρατών που απέχουν από την παιδαγωγική πραγματικότητα.
Έχοντας μιλήσει με πολλά παιδιά που τα διαβάζουν οι γονείς τους (συνήθως η μητέρα ) καταλήγουμε στα εξής συμπεράσματα:1) τα παιδιά το θεωρούν αναγκαίο κακό. Νιώθουν ότι χωρίς το διάβασμα των γονέων δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα μαθήματα του σχολείου.2) Δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να διαβάσουν μόνα τους.3)Νιώθουν πολύ μεγάλη πίεση από το γονέα την ώρα που τα διαβάζει και μάλιστα διακατέχονται από πολύ αρνητικά συναισθήματα για κείνον την ώρα αυτή.4)δεν έχουν αναπτύξει αρκετά τη κριτική σκέψη και έχουν συνηθίσει να μαθαίνουν με τη χρήση της αποστήθισης και της μίμησης.5)Έχουν βραχυπρόθεσμη μνήμη στα όσα μαθαίνουν από τους γονείς τους 6)παραπονιούνται ότι οι γονείς ¨θέλουν και το και¨ για να είναι ευχαριστημένοι.7)βαριούνται το μάθημα στην τάξη και δεν έχουν και σε ιδιαίτερη εκτίμηση τους εκπαιδευτικούς του σχολείου τους.8)τρέμουν στην ιδέα μιας πιθανής σχολικής αποτυχίας τους κυρίως λόγω της απόρριψης που θα βίωναν από τους γονείς τους.9)δεν το βλέπουν ως ένδειξη φροντίδας των γονέων απέναντι τους .10)το βασικό κίνητρο τους για να είναι καλοί μαθητές είναι ¨για να μη φωνάζουν οι γονείς τους¨.
Αυτό που δεν συνειδητοποιούν οι γονείς είναι ότι δημιουργούν μια εξάρτηση στο παιδί τους και ουσιαστικά το μαθαίνουν να περπατάει υποβασταζόμενο από εκείνους. Έτσι αυτό έχει αρνητικές συνέπειες στο να μάθει να στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις .Στα παιδιά αυτά υπάρχει συνήθως ένα έλλειμμα αυτοπεποίθησης και αυτενέργειας και νιώθουν ότι καταρρέουν στη παραμικρή σχολική ή μη αποτυχία. Η σωστή διαχείριση μιας ενδεχόμενης μελλοντικής αποτυχίας μαθαίνεται στο σχολείο κανονικά. Προϋποθέτει όμως ότι στο παιδί έχει επιτραπεί να αποτύχει μερικές φορές. Οι γονείς που δεν επιτρέπουν κάτι τέτοιο στο παιδί τους και καταρρέουν οι ίδιοι όταν συμβαίνει ας γνωρίζουν ότι παίζουν με τη φωτιά. Είναι πολύ επικίνδυνη για τη ψυχική ισορροπία του παιδιού τους η στάση τους αυτή.
Καμουφλάροντας συνεχώς τις αδυναμίες των παιδιών τους ,εκείνα ουσιαστικά δεν τις ξεπερνούν ποτέ. Οι γονείς οφείλουν να βάλουν σε δεύτερη μοίρα την κοινωνική καταξίωση και σε πρώτη την ψυχική ισορροπία και ευτυχία του παιδιού τους. Τέλος οφείλουν να δείξουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στα παιδιά τους και στους εκπαιδευτικούς. Ίσως τότε να εκπλαγούν από την βελτίωση των επιδόσεων και των δύο.
* Ο Δημήτρης Τσιριγώτης είναι φυσικός
11 σχόλια
Προσθέστε ένα σχόλιο...
Γιάννα Ηρακλείδου
"Αγαπητέ γράφοντα, πόσα θέλεις για να μας τρελλάνεις;
Σε ένα σύστημα όπου το παιδί γυρνώντας σπίτι πρέπει να έχει έναν γονιό που διαβάζει και προσπαθεί να καταλάβει τι στο καλό θέλουν στο σχολείο, για να μπορέσει να βοηθήσει το παιδί του. Σε ένα σύστημα όπου στην ουσία αυτά που ζητάνε από τα παιδιά θα ήταν προτιμότερο να τα ζητάνε απ' ευθείας από τους γονείς. Σε ένα σύστημα που το μείζον είναι να τελειώσει η ύλη σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, ασχέτως αν το παιδί έχει καταλάβει. Σε ένα σύστημα που τα βιβλία είναι κόμικς και αποπροσανατολίζουν το παιδί. Σε ένα σύστημα που από την Α' δημοτικού μαθαίνουν την προπαίδεια μπας και δεν προλάβουν αργότερα. Σε ένα σύστημα που κάναμε την ανορθογραφία, ορθογραφία και ο γονιός φοβάται να πει πως έμαθε εκείνος πως γράφεται μια λέξη .Σε ένα σύστημα για το οποίο μπορώ να λέω πολλά ακόμα... τα βάζεις με τους γονεις που ΦΤΑΙΝΕ γιατί διαβάζουν το παιδί τους....!!!!!!!!!!!!!!!!
Δεν πιστεύω αγαπητέ γράφοντα πως υπάρχει γονιός που θέλει να κάνει τον δάσκαλο, αρκεί α.ο δάσκαλος να είναι δάσκαλος και να αγαπάει αυτό που κάνει β.αρκεί το σύστημα να αγαπάει τα παιδιά και να θέλει να τα "παιδεύσει" γ.αρκεί τα βιβλία να μορφώνουν και όχι να παραμορφώνουν!!!!"
Φιλικά, μια μαμά που το "παίζει" δασκάλα!
Σε ένα σύστημα όπου το παιδί γυρνώντας σπίτι πρέπει να έχει έναν γονιό που διαβάζει και προσπαθεί να καταλάβει τι στο καλό θέλουν στο σχολείο, για να μπορέσει να βοηθήσει το παιδί του. Σε ένα σύστημα όπου στην ουσία αυτά που ζητάνε από τα παιδιά θα ήταν προτιμότερο να τα ζητάνε απ' ευθείας από τους γονείς. Σε ένα σύστημα που το μείζον είναι να τελειώσει η ύλη σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, ασχέτως αν το παιδί έχει καταλάβει. Σε ένα σύστημα που τα βιβλία είναι κόμικς και αποπροσανατολίζουν το παιδί. Σε ένα σύστημα που από την Α' δημοτικού μαθαίνουν την προπαίδεια μπας και δεν προλάβουν αργότερα. Σε ένα σύστημα που κάναμε την ανορθογραφία, ορθογραφία και ο γονιός φοβάται να πει πως έμαθε εκείνος πως γράφεται μια λέξη .Σε ένα σύστημα για το οποίο μπορώ να λέω πολλά ακόμα... τα βάζεις με τους γονεις που ΦΤΑΙΝΕ γιατί διαβάζουν το παιδί τους....!!!!!!!!!!!!!!!!
Δεν πιστεύω αγαπητέ γράφοντα πως υπάρχει γονιός που θέλει να κάνει τον δάσκαλο, αρκεί α.ο δάσκαλος να είναι δάσκαλος και να αγαπάει αυτό που κάνει β.αρκεί το σύστημα να αγαπάει τα παιδιά και να θέλει να τα "παιδεύσει" γ.αρκεί τα βιβλία να μορφώνουν και όχι να παραμορφώνουν!!!!"
Φιλικά, μια μαμά που το "παίζει" δασκάλα!
Θοδωρής Γραβάνης ·
Εργάζεται στην εταιρεία Ktimalogic
Περιμένω τον κύριο που έγραψε το κείμενο να απαντήσει στα σχόλια και να μην τα αγνοεί!!! Γιατί, όσο καλά έθεσε τα επιχειρήματά του στο κείμενο, άλλο τόσο έθεσε και ο κόσμος τα δικά του στα σχόλια απο κάτω. Το θέμα, όμως, είναι που βρίσκεται η αλήθεια! Τί ισχύει τελικά;; Είναι όντως λάθος οι γονείς να ασχολούνται με το διάβασμα των παιδιών τους ή μήπως το σύστημα παιδείας μας νοσεί και ωθεί τους γονείς προς αυτήν την κατεύθυνση;;
Christos Sideris ·
Αγαπητε κ.Τσιριγιωτη προφανως και δεν εχετε επαφη με το αθλημα αν και καθηγητης...Μια ματια στην υλη ακομα και τις Β - Γ δημοτικου αρκει να σας κανει να καταλαβετε αυτα που λετε δεν στεκουν..Παιδια δημοτικου με τσαντες που ειναι πολλες φορες ποιο βαριες απο αυτα....
Nikolas Nestanaios ·
Σαρωνικό και Μυρτώο πέλαγος στην εταιρεία Κτηνοτρόφος και Αλιεύς.
Καλό είναι να περιορίσεις τις συμβουλές σου σε ό,τι αφορά την φυσική διότι έχουν γίνει πολλές έρευνες και αυτά που λες δεν στέκουν. Τα έχεις γράψει στο γόνατο. Εγώ σου λέω μόνο αυτό· «η άριστη μελέτη απαιτεί δύο άτομα».
Izzie E. Lane ·
Με σεβασμό και χωρίς να είμαι μητέρα (αλλά έχω υπάρξει μαθήτρια και φοιτήτρια) θα σας πω τα εξής: 1. Αποφασίστε τι σας φταίει : οι γονείς ή το εκπαιδευτικό σύστημα;;;; 2. οι εκπαιδευτικοί που βαριούνται τη δουλειά τους (και είναι η πλειοψηφία) δεν αναφέρονται καν στο κειμένό σας, εκτός αν κάτι μου ξέφυγε 3. Όλοι οι γονείς δεν είναι το ίδιο. Σίγουρα υπάρχουν και οι πολύ πιεστικοί, αλλά δε νομίζω ότι είναι στη δικαιοδοσία σας να καταδικάζετε τους γονείς που διαβάζουν με τα παιδιά τους όπως κι αν είναι. 4. Ίσως κάποιοι γονείς να μην έχουν πρόθεση να υποβιβάσουν εκπαιδευτικούς, αλλά να πέφτουν πάνω σε εκπαιδευτικούς που βαριούνται, που θέλουν απλά να βγάλουν την ύλη ή που αντιμετωπίζουν όλα τα παιδιά σα να έχουν τις ίδιες κλίσεις και να μαθαίνουν με τους ίδιους ρυθμούς (κάτι που είναι λάθος εξ ορισμού γιατί κάθε μαθητής είναι διαφορετικός). 5. Το να είσαι γονιός είναι από μόνο του δύσκολο και εγκυμονεί κινδύνους. Σε τι νομίζετε ότι βοηθά να αγχώνετε τους γονείς;; 6. Παιδάκια έχετε; Αν ναι, όλα σωστά τα κάνατε;; Σκεφτείτε πριν κάνετε υποδείξεις. (Παρεπιπτόντως για να μη νομίζετε ότι τα βάζω με τους εκπαιδευτικούς, ενημερώνω ότι συνάντησα και εξαιρετικούς καθηγητές και αδιάφορους. Υπάρχουν και τα δύο είδη. Ας μην τα αγνοούμε)
Stamatis Papadimitriou ·
Πολυ σωστα τα λες δασκαλε αλλα οπως λεει και ο θυμοσοφος λαος "Στου κουφου την πορτα οσο θελεις βροντα". Αν κρινω απο τα σχολια, το συνδρομο του "ξερολα" στα καλυτερα του. Ολοι ειμαστε προπονητες, οικονομολογοι, γιατροι και φυσικα δασκαλοι. Αντι για σκαλι πανω στο οποιο θα πατησει ενα παιδι για να ανεβει ψηλοτερα, οι γονεις καταντησανε δεκανικι. Ποσα παιδια ξερω που οι γονεις δεν ασχοληθηκαν μαζι τους (ειτε γιατι δεν ηθελαν ειτε γιατι δεν προλαβαιναν) κι ομως τα παιδια διέπρεψαν. Οτι ειναι να μαθει ενα παιδι θα το μαθει, ειτε με το παλιο συστημα, ειτε με το καινουργιο. Αυτη ειναι η πραγματικοτητα. Ολα τα αλλα ειναι αλλοθι του καθενος γονεα για να καλυψει τις δικες του ανασφαλειες. Αν θελει καποιος πραγματικα να βοηθησει, εφοσον του ζητηθει απ το παιδι, κανει εναν ελεγχο αφου το παιδι εχει διαβασει μονο του και του επισημαινει τυχον κενα, λαθη και παραλειψεις. Μεχρι εκει.
Nikos Markogiannakis
Μήπως το σύστημα παιδείας είναι λάθος και όχι οι γονείς που προσπαθούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους μέσα σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που είναι σχεδόν δικτατορικό;...
Βέβαια ένας καθηγητής (που έγραψε το άρθρο) θα παινέσει το σπίτι του διότι θα πέσει να τον πλακώσει διαφορετικά ...
Βέβαια ένας καθηγητής (που έγραψε το άρθρο) θα παινέσει το σπίτι του διότι θα πέσει να τον πλακώσει διαφορετικά ...
Thimios-katerina Farmaki ·
ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΣ στην εταιρεία SUPER MARKET PROTON
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΕΧΟΜΑΙ ΣΑ ΜΗΤΕΡΑ ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ... ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΟΜΩΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΠΕΤΥΧΕΙ ΔΑΣΚΑΛΟ ΑΝΙΔΕΟ ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΤΕΤΟΙΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ... ΤΟΤΕ ΑΠΛΑ ΤΗΝ ΠΑΤΗΣΕ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΑ ΜΕ ΜΗΔΕΝΙΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ...
Spyridoula Dalaina ·
τις αδυναμίες των μαθητών τις προσιορίζειο δασκαλος μέσα στην τ΄σξη κσι όχι βασιζόμενος στις ασκήσεις του σπιτιού. Οφείλει να χρησιμοποιεί στην τάξη ποικίλες μεθόδους και μέσα διδασκαλίας τόσο για να ανιχνεύει τις αδυναμίες και τις δυνατότητες εφαρμογής των αποκτηθείσων γνώσεων σε νέες καταστάσεις. Περισσότερη προσπάθεια θα πρεπε να γίνει για να είναι πιο ενδιαφεροντα τα όσα καταπιανονται οι μαθητές στην ταξη και προσπαθεια για την ενεργό συμμετοχή όλων. Οι γονείς δεν θα πρεπει να βοηθανε σε ΄οσα πρεπει τα παιδια να κανουν μόνα τους, αλλα΄η δουλειά τους ειναι να ενισχύουν την αυτοπεποιηθηση του παιδιου και την αυτοποτελεσματικότητα του, την πεποιθηση δηλάδη οτι αν προσπαθησουν αρκετα θα πετυχουν
Spyridoula Dalaina ·
και αυτό σε σχεση με τους γονεις ξεκιναει απο την βρεφικη κιολας ηλικια, απο τη μανία να διορθωνει το παιδι δειχνοντας του το "σωστο" αντι να το αφηνει να πειραματιζεται και να δοκιμαζει. Ναι δουλεια των γονιων είναι να ακουνε το παιδι τους να το βοηθησουν να εκφρασει τα συνειασθηματα του, να εκφρασει το αγχος του, να το αφησουν να ξετυλιξει τις δυνατοτητες και τα ενδιαφεροντα του και να το κεβτρισουν με τη χαρα του να μαθαινει και να εξερευνει. Αυτο το τελευταιο γινεται οταν αφησεις το παιδι να κανει λαθος και το παρακολουθεις τι δουλευει και τι προσπαθει καθε φορα, ναι θα εκπλαγεις. Ομως νομιζω οτι οι γονεις θ απρπει να ειναι ενημεροι για του τι συμβαινει στο σχολειο και για αυτο θα πρλεπεθ να φροντισει πρωτα και κυρια ο εκπαιδευτικος. Φυσικα ολα αυτα για το δημοτικο - γυμνασιο γιατι στο λυκειο η ιστορια ειναι αλλου. Ειδικα σε αυτο "Και αν ο γονέας βάζει σα προτεραιότητα την πραγματική και ολοκληρωμένη καλλιέργεια του παιδιού του θα μπορούσε να συζητήσει μαζί του, να παίξει και απλά να περάσει καλά μαζί του. Να κάνουν κάτι μαζί και να το μοιραστούν ξεφεύγοντας από το στερεότυπο του εκπαιδευτή – εκπαιδευόμενου. " συμφωνων απολυτα
Spyridon Kalogeropoulos ·
Υπάρχει τρομερός ανταγωνισμός μεταξύ επαγγελματικής κρατικής και οικογενειακής εκπαίδευσης.
Η μεν μια είναι επαγγελματική με τη σημασία της λέξης ενώ η άλλη ερασιτεχνική με τη σημασία της λέξης. Κάπου εκεί υπάρχει και η ιδιωτική αλλά πάντα "κρατική" εκπαίδευση με τον μαθητή πελάτη ο οποίος απολαμβάνει κάποιες στοιχειώδεις πρόνοιες σε αυτό το περιβάλλον.
Τελικά πάντα επικρατεί σε αυτή την κόντρα η κρατική εκπαίδευση. Γιατί στην ανάγκη επιστρατεύονται ψυχολόγοι όταν οι απειλές και η τρομοκρατία δεν αρκεί για αλλαγή συμπεριφοράς κατά το επιθυμητό, από τους υψιλά ιστάμενους επαγγελματίες της εκπαίδευσης, αλλά όχι και το πρέπον.
Ο ρατσισμός απέναντι σε κάθε διαφορετικότητα ακόμα και νοοτροπίας δεν κρύβεται. Τα χρήματα, το ντύσιμο κλπ έχουν και εκεί όπως σε όλη την κοινωνία την σημασία τους και την ανάλογη αντιμετώπιση.
Οι οικογένειες συχνά λοιδωρούνται, στιγματίζονται, κακοποιούνται, γιατί η κρατική εκπαίδευση έχει τα μέσα να πετύχει όλα όσα και ο πιο κακοήθης δεν θα τολμούσε.
Η προστασία που παρέχει η οικογένεια καταρέει ενώ φυσικά η κρατική εκπαίδευση δεν ενδιαφέρεται να παράσχει προστασία αλλά μόνο από άλλα κρατικά στοιχεία με αστυνόμευση, ποινικοποίηση κλπ
Αποτέλεσμα αυτού του συστήματος κατάρευση του οικογενειακού περιβάλλοντος και των αρχών του και σαν συνέπεια ο πλήρης αποπροσανατολισμός του εκπαιδευόμενου σε μια χαοτική κατάσταση που αδυνατεί να την αντιμετωπίσει και έτσι εύκολα οδηγείται σε άλλες κρατικές παγιδες και επιδιώξεις.
Αντίθετα όταν το κρατικό σύστημα επιθυμεί αναγορεύει σε μικρούς αιντστάιν τους διάφορους προστατευόμενους του συστήματος (με κρατικές άκρες ή υψιλά κοινωνικά ιστάμενους) και όπως οι μέλισες ετοιμάζουν τις κυψέλες για τις νέες γενιές έτσι ακριβώς το σύστημα ετοιμάζει με ακρίβεια και σχολαστικότητα ποιός θα γίνει επιστήμονας άρχουσα τάξη κλπ και ποιός θα ψάχνει σκουπίδια δημιουργώντας μοιραίες και τετελεσμένες καταστάσεις.
Χονδρικά λοιπόν υπάρχει ένα σύστημα που προστατεύεται με το να βγάζει τουλάχιστον διαβρωμένους και παντοειδώς ελεγχόμενους ανθρώπους παρά τις όποιες οικογενειακές προσπάθειες για ουσιαστική ανάπτυξη σε ύφος, ήθος, πνεύμα κλπ. και το παραπάνω άρθρο εξυπηρετεί αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Είναι ένα εκπαιδευτικό σύστημα με συγκεκριμένους στόχους που αντιπαλεύει την πραγματική παιδεία και μόρφωση.
Η μεν μια είναι επαγγελματική με τη σημασία της λέξης ενώ η άλλη ερασιτεχνική με τη σημασία της λέξης. Κάπου εκεί υπάρχει και η ιδιωτική αλλά πάντα "κρατική" εκπαίδευση με τον μαθητή πελάτη ο οποίος απολαμβάνει κάποιες στοιχειώδεις πρόνοιες σε αυτό το περιβάλλον.
Τελικά πάντα επικρατεί σε αυτή την κόντρα η κρατική εκπαίδευση. Γιατί στην ανάγκη επιστρατεύονται ψυχολόγοι όταν οι απειλές και η τρομοκρατία δεν αρκεί για αλλαγή συμπεριφοράς κατά το επιθυμητό, από τους υψιλά ιστάμενους επαγγελματίες της εκπαίδευσης, αλλά όχι και το πρέπον.
Ο ρατσισμός απέναντι σε κάθε διαφορετικότητα ακόμα και νοοτροπίας δεν κρύβεται. Τα χρήματα, το ντύσιμο κλπ έχουν και εκεί όπως σε όλη την κοινωνία την σημασία τους και την ανάλογη αντιμετώπιση.
Οι οικογένειες συχνά λοιδωρούνται, στιγματίζονται, κακοποιούνται, γιατί η κρατική εκπαίδευση έχει τα μέσα να πετύχει όλα όσα και ο πιο κακοήθης δεν θα τολμούσε.
Η προστασία που παρέχει η οικογένεια καταρέει ενώ φυσικά η κρατική εκπαίδευση δεν ενδιαφέρεται να παράσχει προστασία αλλά μόνο από άλλα κρατικά στοιχεία με αστυνόμευση, ποινικοποίηση κλπ
Αποτέλεσμα αυτού του συστήματος κατάρευση του οικογενειακού περιβάλλοντος και των αρχών του και σαν συνέπεια ο πλήρης αποπροσανατολισμός του εκπαιδευόμενου σε μια χαοτική κατάσταση που αδυνατεί να την αντιμετωπίσει και έτσι εύκολα οδηγείται σε άλλες κρατικές παγιδες και επιδιώξεις.
Αντίθετα όταν το κρατικό σύστημα επιθυμεί αναγορεύει σε μικρούς αιντστάιν τους διάφορους προστατευόμενους του συστήματος (με κρατικές άκρες ή υψιλά κοινωνικά ιστάμενους) και όπως οι μέλισες ετοιμάζουν τις κυψέλες για τις νέες γενιές έτσι ακριβώς το σύστημα ετοιμάζει με ακρίβεια και σχολαστικότητα ποιός θα γίνει επιστήμονας άρχουσα τάξη κλπ και ποιός θα ψάχνει σκουπίδια δημιουργώντας μοιραίες και τετελεσμένες καταστάσεις.
Χονδρικά λοιπόν υπάρχει ένα σύστημα που προστατεύεται με το να βγάζει τουλάχιστον διαβρωμένους και παντοειδώς ελεγχόμενους ανθρώπους παρά τις όποιες οικογενειακές προσπάθειες για ουσιαστική ανάπτυξη σε ύφος, ήθος, πνεύμα κλπ. και το παραπάνω άρθρο εξυπηρετεί αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Είναι ένα εκπαιδευτικό σύστημα με συγκεκριμένους στόχους που αντιπαλεύει την πραγματική παιδεία και μόρφωση.
Πολύ ωραία τα λες. Οι μικροαστοί αλάθητοι νομίζουν ότι είναι παντογνώστες και θέλουν να το παιξουν και εκπαιδευτικοί. Κάτω η γονεϊκή εξουσια!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου