Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται...

ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Μετά από περίπου οχτώ ώρες στο σχολείο, το παιδί γυρνάει στο σπίτι και αυτό που το περιμένει είναι πάλι... διάβασμα! Τα παιδιά μοιάζουν, όμως, με εμάς. Όταν επιστρέφουν από το σχολείο, το μόνο που θέλουν είναι να ξεκουραστούν και να χαλαρώσουν. Το πιο λογικό, λοιπόν, είναι να προσπαθούν να αποφύγουν τη μελέτη. Εξάλλου, δεν είναι εύκολο γχα ένα παιδί να καταλάβει -όπως εμείς OL ενήλικοι- την αξία και τη σημασία της μάθησης. Για εκείνο, το ότι μετά από τον υποχρεωτικό «εγκλωβισμό» του στο σχολείο είναι αναγκασμένο να συνεχίσει να διαβάζει, μοιάζει σχεδόν... αδιανόητο.

Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την άρνησή του; Ο μόνος σωστός τρόπος να λύσουμε κάθε πρόβλημα είναι να το αντιμετωπίζουμε από τη ρίζα του. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση η «ρίζα» είναι η καθημερινότητα. Το ημερήσιο πρόγραμμα ή - όπως αλλιώς το λέμε - η ρουτίνα της καθημερινότητας είναι καθοριστικός παράγοντας για το διάβασμα του παιδιού και όχι μόνο. Είναι σημαντικό να υπάρχει σταθερότητα στο πότε θα γυρίσει από το σχολείο του, πότε θα φάει, πότε θα διαβάσει πότε θα ξεκουραστεί, πότε θα παίξει, πότε θα κοιμηθεί. Ίσως σας ακούγεται τραβηγμένο ή πολύ καταπιεστικό τόσο για το παιδί σας όσο και για εσάς, αποτελεί όμως τη βάση για όλα όσα προσπαθείτε με κόπο να επιτύχετε. Ένα σταθερό πρόγραμμα δημιουργεί ασφάλεια στο παιδί, ενώ παράλληλα δεν αφήνει περιθώρια για να υπάρξουν διαφωνίες μεταξύ σας, όπως: «Άσε με τώρα, θα διαβάσω μετά» ή «Πρώτα θα παίξω και μετά θα διαβάσω». Μαθαίνοντας από την αρχή σε ένα σταθερό πρόγραμμα, στη συνέχεια αυτό ακολουθείται αβίαστα, φυσιολογικά.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΔΙΑΒΑΣΜΑΤΟΣ
Το πρώτο πράγμα που μπορούν να κάνουν οι γονείς είναι να μάθουν στα παιδιά τους πώς να οργανώνουν το διάβασμά τους. Οργάνωση όμως δεν σημαίνει μόνο πίνακες με χρονοδιαγράμματα.
Χώρος διαβάσματος
Το τιιο σημαντικό σε ο, τι αφορά το χώρο στον οτιοίο μελετά το παιδί είναι να έχει το ίδιο χαρακτηριστικό με το πρόγραμμα του, να είναι δηλαδή σταθερός. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να διαβάζει τη μία μέρα στην κουζίνα, την επόμενη στο σαλόνι, και την άλλη στο δωμάτιο του. Η καλύτερη επιλογή είναι ένα γραφείο τακτοποιημένο, καθαρό, με τα απαραίτητα πράγματα για το παιδί {μολύβια, γόμα, βιβλία, τετράδια κλπ.), χωρίς άλλα αντικείμενα ή παιχνίδια που θα αποσπούν την προσοχή του. Εξίσου σημαντικοί παράγοντες είναι ένα εργονομικό κάθισμα, ώστε να κάθεται άνετα και σωστά, ο κατάλληλος φωτισμός και ο σωστός αερισμός του χώρου. Φροντίστε, επίσης, να περιορίσετε τις ηχητικές παρεμβάσεις που αποσπούν την προσοχή του παιδιού και εμποδίζουν τη συγκέντρωση του. Τέτοιες μπορεί να είναι ο ήχος της τηλεόρασης που ακούγεται από το διπλανό δωμάτιο, το παιχνίδι και οι φωνές του αδερφού του που παίζει, η φασαρία από το δρόμο, παράγοντες που κάνουν το παιδί να μην μπορεί να συγκεντρωθεί αλλά και να μη θέλει να διαβάσει, αφού υπάρχει κάτι HLO ευχάριστο.
Χρόνος διαβάσματος
Πέρα όμως από τον χώρο, εξίσου σημαντικός είναι και ο χρόνος του διαβάσματος.
Δεν μπορούμε, για παράδειγμα, να ζητάμε από ένα παιδί να ξεκινάει το διάβασμά του αμέσως μετά το μεσημεριανό φαγητό, πολύ αργά το βράδυ όταν είναι ήδη πολύ κουρασμένο ή την ώρα που προβάλλεται η αγαπημένη του εκπομπή στην τηλεόραση. ΙΥ αυτό λοιπόν, θα πρέπει από πριν να έχουμε συζητήσει μαζί του και να έχουμε συμφωνήσει σε μια σταθερή ώρα που όλοι θεωρούμε κατάλληλη για να ξεκινά το διάβασμά του. Σε ότι αφορά τώρα τη διάρκεια, η πολύωρη μελέτη δεν είναι απαραίτητα και πιο αποδοτική, καθώς δεν εξασφαλίζει τη συγκέντρωση. Ο βαθμός συγκέντρωσης ενισχύεται με συχνά και σύντομα διαλείμματα.
Ποια είναι η ιδανική ώρα για μελέτη; Το καλύτερο είναι, μόλις το παιδί επιστρέφει από το σχολείο, να ξεκουράζεται για περίπου μία ώρα, και στη συνέχεια να ξεκινάει οποιαδήποτε δραστηριότητα απαιτεί σκέψη. Αποφύγετε να του ζητάτε να κάνει
επανάληψη λίγο πριν φύγει για το σχολείο ή το βράδυ λίγο πριν από τον ύπνο. Το
διάβασμα της τελευταίας στιγμής, δηλαδή λίγο πριν από το σχολείο, πιθανότατα θα δημιουργήσει άγχος τόσο σε εσάς όσο και στο παιδί, ενώ επίσης και το πολύ πρωινό ξύπνημα είναι λίγο επώδυνο. Οι βραδινές πάλι ώρες, εκτός του ότι είναι κουραστικές, δεν βοηθούν στο αποτελεσματικό διάβασμα. Δεδομένου ότι η κούραση της ημέρας είναι συσσωρευμένη, υπάρχει δυσκολία στη συγκέντρωση αλλά και στην αντίληψη του παιδιού. Η τηλεόραση είναι μεγάλος αντίπαλος για το διάβασμα. Φτιάξτε ένα πρόγραμμα για το τι και πότε μπορεί να βλέπει το παιδί, και κυρίως μην το αφήνετε να δει τηλεόραση αμέσως πριν διαβάσει.
Επίσης σημαντικό είναι, αμέσως μόλις το παιδί ολοκληρώνει το διάβασμά του, να ακολουθεί μια επιβράβευση (π.χ. να του επιτρέψουμε να παίξει με τους φίλους του ή με το αγαπημένο του παιχνίδι).
Όταν διαπιστώνετε ότι δυσκολεύεται, προσπαθήστε να το ενθαρρύνετε. Για παράδειγμα, πείτε του: «φαίνεται λίγο δύσκολο, θέλεις να δοκιμάσουμε μαζί;» ή «Πολύ καλή δουλειά μέχρι εδώ, θέλεις να συνεχίσουμε μαζί;». Μην έχετε υπερβολικές απαιτήσεις από το παιδί. Αναγνωρίστε τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει καλά, και προσπαθήστε να το ενθαρρύνετε για την προσπάθειά του αλλά και να μειώσετε το άγχος της αποτυχίας όταν δυσκολεύεται. Μπν ξεγνάτε πως Π προσπάθεια από μόνη της είναι πολύ σημαντική.

Το Πιο σημαντικό απ' όλα όμως είναι η στάση των ίδιων των γονιών απέναντι στο διάβασμα. Αντί να βλέπουμε τηλεόραση την ώρα που ζητάμε απ' το παιδί μας να διαβάσει, ας την κλείσουμε KL ας διαβάσουμε κι εμείς κάτι, ένα λογοτεχνικό, μια εφημερίδα ή ένα περιοδικό. Ακόμα και κατά τη διάρκεια της ηλικίας που δεν μπορεί να διαβάσει, το να βλέπει τους γονείς του με ένα βιβλίο στο χέρι τού δημιουργεί εικόνες πολύτιμες για την μετέπειτα επαφή του με το διάβασμα. Πάντα οι γονείς είναι τα καλύτερα πρότυπα για τέτοιου είδους συνήθειες.
Μπορούμε να του μάθουμε να αγαπά το διάβασμα αγοράζοντας του από μικρή ηλικία παραμύθια ή λογοτεχνικά βιβλία, ώστε να συνδυάσει το διάβασμα με κάτι ευχάριστο. Το βιβλία αυτά όμως θα πρέπει να τα επιλέγει το ίδιο το παιδί με βάση τα δικά του ενδιαφέροντα. Μια καλή ιδέα θα ήταν να επισκεφτούμε μαζί ένα βιβλιοπωλείο ή μια έκθεση βιβλίου, όπου θα μπορεί να επιλέξει κάτι που του αρέσει. Επιπλέον:
• Αναζητήστε βραβευμένα βιβλία που έχουν επιλεγεί τόσο για την ποιότητα όσο και για την απήχησή τους στα παιδιά. Οι συναρπαστικές ιστορίες είναι εκείνες που θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον των παιδιών.
® Αναζητήστε συγγραφείς που είναι δημοφιλείς στα παιδιά. Τα βιβλία τους έχουν «δοκιμαστεί» και «εγκριθεί» από τα παιδιά, έτσι ώστε να μην ανησυχείτε για το αν θα αρέσει στο παιδί σας ή όχι.
® Δοκιμάστε σειρές που είναι δημοφιλείς στα παιδιά. Εάν το παιδί σας απολαύσει το πρώτο βιβλίο της σειράς, υπάρχουν πολλά περισσότερα για να ακολουθήσουν.
» Ακολουθήστε τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι του παιδιού σας. Τα βιβλία αποκτούν ουσιαστικό νόημα, όταν τα παιδιά αισθάνονται μια προσωπική σχέση.
» Πειραματιστείτε με διαφορετικά είδη. Δοκιμάστε βιβλία φαντασίας, μυστηρίου και πολλά άλλα.
• Επενδύστε σε μια βιβλιοθήκη στο σπίτι που είναι κατάλληλη για την ηλικία και τα ενδιαφέροντα των παιδιών. Τα βιβλία θα πρέπει να είναι άμεσα διαθέσιμα όποτε επιθυμείτε να διαβάσετε με το παιδί σας.
Συζήτησε μαζί του νια αυτά που διάβασε, από τα μαθήματα μέχρι τα εξωσχολικά του βιβλία. Αυτή η συνήθεια θα το κάνει να αισθάνεται όμορφα που ενδιαφέρεσαι για αυτά που μαθαίνει και θα το κάνει να θέλει να μάθει περισσότερα. Αν μάλιστα το επιβραβεύσεις για τις προσπάθειές του, θα αισθανθεί σημαντικό και θα δεις με πόση περισσότερη όρεξη θα θελήσει να διαβάζει!
Επιπλέον, είναι σημαντικό οι νονείς να μην μεταφέρουν το δικό τους άνχος νια το σχολείο στα παιδιά και να μην έχουν υπερβολικά υψηλές προσδοκίες. Καλός μαθητής δεν είναι μόνο ο πρώτος. Δεν μπορούμε και δεν χρειάζεται να είμαστε όλοι πρώτοι ή τέλειοι. Τα «κηρύγματα», OL αρνητικοί χαρακτηρισμοί KOL OL συγκρίσεις με τα άλλα παιδιά ή τα αδέρφια δεν βοηθούν. Ένα καθήκον των γονιών είναι να αναγνωρίσουν μέσα τους και να μετριάσουν, όσο γίνεται, την τελειομανία και την υπέρμετρη φιλοδοξία τους σε σχέση με τα παιδιά τους, γιατί δεν υπάρχει το τέλειο παιδί, όπως δεν υπάρχουν οι τέλειοι γονείς. Σχετικά με τα μαθήματα του σχολείου, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εμπιστευτούμε το παιδί όη θα βρει το δικό του ρυθμό και τρόπο, ενώ ας έχουμε υπόψη όη όσο περισσότερη πίεση ασκούμε, τόσο λιγότερες είναι οι πιθανότητες να συμβεί αυτό.
Χρειάζεται να επιβραβεύουμε την προσπάθεια άσχετα από τους βαθμούς, γιατί έτσι ενισχύουμε την αυτοεκτίμηση του παιδιού μας που είναι καθοριστικής σημασίας νια την πρόοδο του, όχι μόνο στο σχολείο αλλά και στη ζωή του
γενικότερα. Πρέπει επίσης να καταλάβουμε ότι στην καθημερινότητα των παιδιών είναι αναγκαία η ύπαρξη ελεύθερου χρόνου για παιχνίδι ή χασομέρι, στοιχεία απαραίτητα για την υγιή ψυχοσυναισθηματική τους ανάπτυξη και να μην τα υπερφορτώνου με με δραστηριότητες. Πάνω απ' όλα έχουν ανάγκη να είναι παιδιά.
Ας απομακρυνθούμε από τον μύθο που λέει OTL όσο πιο καλούς βαθμούς παίρνεις τόσο πιο επιτυχημένος γίνεσαι και ας αναρωτηθούμε: Θέλουμε μια καταρρακωμένη προσωπικότητα με καλούς βαθμούς ή μια υγιή προσωπικότητα με μέτριους ή ακόμη και κακούς βαθμούς; Άλλωστε το να μην είναι κανείς καλός μαθητής δεν σημαίνει ότι δεν θα γίνει και χρήσιμος ή ευτυχισμένος άνθρωπος.
Δυστυχώς, OL γονείς αρκετές φορές σπρωγμένοι εν μέρει από τις προσωπικές μας φιλοδοξίες και εν μέρει από το σχολικό σύστημα, τείνουμε να παίρνουμε ως βασικότερο κριτήριο αξιολόγησης του καλού μαθητή τις μελλοντικές πιθανότητες που έχει (όπως τις έχουμε εκτιμήσει βέβαια OL ίδιοι χρόνια πριν) να πάει καλά στις εκάστοτε Πανελλήνιες και να μπει σε μια «καλή σχολή». Ίσως, όμως, να είναι προτιμότερο, για τα καλό των παιδιών κυρίως, να αξιολογούμε τις σχολικές τους επιδόσεις την κάθε στιγμή (χωρίς να αλληθωρίζουμε προς το μέλλον), σύμφωνα με τις προσπάθειες που καταβάλλουν, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και τις υπόλοιπες «επιδόσεις» σε άλλους τομείς της ζωής τους.

Ο ρόλος των γονιών είναι να μη συγχέουν το μαθητή με το παιδί και να δίνουν στο παιδί τους να καταλαβαίνει ότι μια αποτυχία στο σχολείο δεν σημαίνει γι' αυτούς ότι απογοητεύονται ή ότι κλονίζεται η αγάπη τους γι' αυτό. Αυτό μπορεί πολλοί γονείς να το θεωρούν αυτονόητο («Αλίμονο, εγώ το παιδί μου το αγαπάω ό/α κι αν κάνει, ό,τι μαθητής KL αν είναι»), πολύ συχνά, όμως, του δίνουν άλλα μηνύματα. Με την πρόθεση να του δείξουν ότι «πρέπει να το πάρει στα σοβαρά», το τιμωρούν, το μαλώνουν ή δείχνουν μόνο τη δυσαρέσκεια και την απογοήτευση τους, χωρίς να προσπαθήσουν καν να το καταλάβουν και να το βοηθήσουν. Για να ξεπεράσουν όμως τις δυσκολίες τους, τα παιδιά χρειάζονται ανθρώπους που ενδιαφέρονται να ακούσουν και να καταλάβουν. Όχι για να τους υπενθυμίζουν συνέχεια ότι έχουν κι άλλα μαθήματα, ότι δεν τα πήγαν αρκετά καλά στην τελευταία ορθογραφία ή στο τεστ και για να τα κρατάνε καθισμένα 4 ώρες στην καρέκλα μέχρι να τελειώσουν τη μελέτη τους. Με τον τρόπο αυτό, μαθαίνουν να ζητούν βοήθεια όταν τη χρειάζονται και να μην εγκαταλείπουν όταν κάτι δεν πάει καλά. Χρειάζονται τους γονείς για βοήθεια σε ό,τι δεν καταλαβαίνουν και δυσκολεύονται. Για να έχουν κάποιον που θα τα ακούσει, όταν έστω και μικροπροβληματάκια με τη συμμαθήτρια, τη δασκάλα, το γυμναστή, τον καλύτερο φίλο, τον καθηγητή της Χημείας τούς προκαλούν ανησυχία, ένταση, λύπη. Χρειάζονται γονείς που καταλαβαίνουν ότι πραγματικά καλός μαθητής είναι μόνο αυτός που είναι καλά και στην υπόλοιπη ζωή του.

Παράλληλα, μπορούμε να διδάξουμε στα παιδιά μας και κάποιες τεχνικές διαβάσματος, όπως π.χ. να μελετούν τα πιο δύσκολα ή βαρετά μαθήματα στην αρχή που είναι πιο ξεκούραστα, να αποφεύγουν την «παπαγαλία» και να κάνουν ανακεφαλαίωση. Μπορούμε να τους δείξουμε πώς να υπογραμμίζουν τα κύρια σημεία ενός κειμένου, να εντοπίζουν τις «λέξεις - κλειδιά» ή να γράφουν έναν δικό τους τίτλο δίπλα σε κάθε παράγραφο, ώστε να ενισχύουν έτσι την οπτική τους μνήμη και να συγκρατούν ευκολότερα τις πληροφορίες.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως OL περισσότεροι γονείς δεν είναι εκπαιδευμένοι να κάνουν τη δουλειά του δασκάλου. Γι' αυτό, αν νιώθετε ότι δυσκολεύεστε να βοηθήσετε το παιδί με τη μελέτη του, αναθέστε τη σε κάποιον άλλον. Είναι προτιμότερο να το διαβάσει κάποιος που Θα μπορεί να το κάνει πιο αποτελεσματικά, από το να το κάνετε εσείς με το λάθος τρόπο, Αυτό θα έχει αρνητικά αποτελέσματα και στη μάθηση του παιδιού, αλλά και στη μεταξύ σας σχέση.

ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ
Το σχολείο είναι δουλειά του παιδιού. Μια σχολική σταδιοδρομία που αρχίζει με τη Αονικιί: «Εχουμε να κάνουμε μαθήματα» και με συνεχείς παραινέσεις των νονιών στο παιδί νια να μελετήσει, μπαίνει σε κακές βάσεις. Η αυτονομία μαθαίνεται σιγά- σιγά, npLV και μετά την αρχή του σχολείου, όταν οι γονείς εμπιστεύονται τα παιδιά τους και τα ενθαρρύνουν να κάνουν πράγματα μόνα τους, να συμμετέχουν ανάλογα με την ηλικία τους σε δουλειές του σπιτιού, να έχουν φίλους και να διαχειρίζονται τις σχέσεις τους. Είναι αναγκαίο οι γονείς να καταλάβουν OTL τα παιδιά θα πρέπει προοδευτικά να μάθουν να οργανώνουν μόνα τους το διάβασμά τους, να είναι δηλαδή αυτόνομα. Δεν «διαβάζουμε» όλοι μαζί τα μαθήματα της επόμενης ημέρας? Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι το διάβασμα είναι ευθύνη του ίδιου του παιδιού, γιατί έτσι ενισχύουμε την αίσθηση της υπευθυνότητάς του. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι το αφήνουμε στη μοίρα του, αλλά ότι παρεμβαίνουμε μόνο όπου αυτό χρειάζεται, ανάλογα πάντα με την ηλικία του. Στην περίπτωση που το παιδί περιμένει την τελευταία στιγμή νια να κάνει τα μαθήματα του, καλό είναι να παραμείνουμε αμέτοχοι.
Συζητήστε μαζί του, ώστε να κατανοήσει ποιος είναι ο σκοπός της μελέτης. Εξηγήστε του ότι μελετάμε στο σπίτι για να καταλάβουμε καλύτερα αυτά που έκανε στο σχολείο και για να μπορέσει να μάθει ακόμα περισσότερα την άλλη μέρα.
Μάθετε του τις συνέπειες που υπάρχουν όταν αφήνουμε τις δουλειές μας μισοτελειωμένες. Τα μαθήματα για το σπίτι είναι η «δουλειά «του, την οποία αν δεν ολοκληρώσει σήμερα, αύριο θα πρέπει να κάνει διπλή. Όλοι, όταν έχουμε μια υποχρέωση, πρέπει να ασχολούμαστε μαζί της στη σωστή ώρα. Στην περίπτωση
τώρα που το παιδί αρνείται επίμονα να διαβάσει, μπορούμε να το αφήσουμε μια
Φορά να πάει αδιάβαστο, ώστε να έρθει αντιμέτωπο με τις συνέπειες της αμέλειας του. Μία τέτοια ενέργεια βέβαια προϋποθέτει ότι θα ενημερώσουμε τον δάσκαλο, εξηγώντας του τι κάναμε και γιατί. Γενικότερα άλλωστε, η καλή σχέση και η συνεργασία με τον δάσκαλο είναι πολύ σημαντική για την πρόοδο του παιδιού μας.

Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στην Κακοποίηση των Παιδιών

Aς μιλήσουμε για τους «καλούς ανθρώπους»

Οι «καλοί» άνθρωποι και η αποπλάνηση ανηλίκων είναι ένα θέμα εξαιρετικά σοβαρό  στο οποίο έχουμε χρέος ως υπεύθυνοι ενήλικες να σταθούμε και με αφορμή τη σημερινή ημέρα. 19 Νοεμβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στην Κακοποίηση των Παιδιών.

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα δείτε στις ειδήσεις μια ιστορία για ένα άτομο που συνελήφθη για σεξουαλική κακοποίηση παιδιού ή για κατηγορίες που αφορούν παιδική πορνογραφία, ακούστε προσεκτικά τι λένε οι γείτονες και οι συνάδελφοί του, όταν τους ρωτούν οι εφημερίδες ή τα κανάλια. Πολύ συχνά θα ακούσετε φράσεις όπως: «Είμαστε σοκαρισμένοι. Ήταν τόσο καλό άτομο». «Τον/την συμπαθούσαν όλα τα παιδιά», «Μας είναι δύσκολο να το πιστέψουμε. Δεν έχει δώσει ποτέ αφορμή για το παραμικρό» .

Πρέπει να ξεφορτωθούμε την πεποίθηση ότι οι άνθρωποι που κακοποιούν σεξουαλικά παιδιά δείχνουν ή ενεργούν διαφορετικά από τον οποιονδήποτε. Τα άτομα αυτά μπορεί να είναι πολύ ικανά κοινωνικά, έως και γοητευτικά και στις περισσότερες περιπτώσεις θεωρούνται από τον περίγυρο πιστοί φίλοι, καλοί εργαζόμενοι και υπεύθυνα μέλη της κοινωνίας. Είναι όμως σημαντικό να θυμόμαστε ότι το πώς εμφανίζεται κάποιος δημοσίως, δεν αντανακλά πάντα την ιδιωτική του συμπεριφορά.

Είναι διεθνώς αναγνωρισμένο ότι σε πολλές περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης ή κακοποίησης παιδιών οι δράστες χρησιμοποιούν μια διακριτική και βαθμιαία διαδικασία που ονομάζεται «grooming» (κυριολεκτικά μεταφράζεται σαν: «περιποίηση», «προετοιμασία» και αποδίδεται στα ελληνικά σαν «αποπλάνηση»), με σκοπό να χαλαρώσουν και να καθησυχάσουν τα παιδιά και τις οικογένειες τους, ώστε σιγά σιγά να χειραγωγηθούν προς την κακοποίηση και να ξεπεράσουν τις αντιστάσεις τους. Επιφανειακά οι συμπεριφορές αποπλάνησης μπορεί να δείχνουν αθώες, ακόμη και να δώσουν την αίσθηση ότι το άτομο που τις κάνει είναι ιδιαίτερα καλό και ικανό με τα παιδιά. Με το να γίνονται φιλικοί και αρεστοί, οι άνθρωποι αυτοί μπαίνουν ύπουλα στη ζωή των παιδιών, συχνά μέσα από τις οικογένειες, τα σχολεία, τους χώρους θρησκευτικής λατρείας, τα σπορ και τα χόμπυ των παιδιών.

Η διαδικασία της αποπλάνησης: 

Οι άνθρωποι που κακοποιούν σεξουαλικά παιδιά είναι «ειδικοί» στο να κερδίζουν την εμπιστοσύνη των παιδιών, αλλά και των γονιών τους. Αναζητούν καταστάσεις όπου μπορούν να έχουν εύκολη πρόσβαση στα παιδιά, επιλέγοντας ακόμη και δουλειές που θα τους παρέχουν κάλυψη (όπως σε σχολεία, σε ομάδες νέων, σε αθλητικές ομάδες αλλά και σε μέρη όπου παιδιά ζουν, κινούνται, παίζουν και μαθαίνουν). Η αποπλάνηση τυπικά παίρνει εβδομάδες, μήνες ή και χρόνια και περιλαμβάνει πολλές φάσεις. Τα μικρότερα παιδιά ή τα παιδιά με νοητικές δυσκολίες διατρέχουν ιδιαίτερο κίνδυνο, αφού δεν έχουν τις λεκτικές ικανότητες ή τη γνώση για να καταλάβουν ή να πουν στους άλλους τι συμβαίνει. Επίσης, παιδιά που βασίζονται στον κακοποιητή για φροντίδα, αγάπη και άλλα πράγματα, κινδυνεύουν επίσης από τις απαιτήσεις του δράστη. Το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά που έχουν μειωμένη επίβλεψη από τους γονείς τους.

Οι παράγοντες: θέση (π.χ. προπονητής, ιερέας, γονιός), προσωπική γοητεία (καλές λεκτικές ικανότητες, καλές ικανότητες ακρόασης, θερμό συναίσθημα, εκδήλωση ενδιαφέροντος, ο «καλός άνθρωπος», ο «ωραίος τύπος»), εξουσία (φιγούρα εξουσίας, γονιός, όργανο της τάξης, πολιτικός, φιλάνθρωπο άτομο) και διασημότητα (διάσημο άτομο), έχει φανεί ότι παίζουν ιδιαίτερο ρόλο στη διαδικασία της αποπλάνησης.

Η ένταση και η διάρκεια των φάσεων της αποπλάνησης διαφέρει από περίπτωση σε περίπτωση, αλλά τα βήματα αυτά παρατηρούνται σχεδόν σε κάθε περίπτωση σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού και περιλαμβάνουν:

• Το δεσμό που ο δράστης επιδιώκει και εγκαθιστά με το παιδί-στόχo,
• Την εξάρτηση-εμπιστοσύνη που κάνει το θύμα να βασίζεται στο δράστη.
• Την εξασθένηση της αντίστασης του παιδιού στις ακατάλληλες συμπεριφορές του δράστη (απευαισθητοποίηση)
• Την παγίδευση του παιδιού, ώστε να παραμείνει στο ρόλο του θύματος όσο περισσότερο είναι δυνατό (συντήρηση).
• Τη προστασία και την αφοσίωση που απαιτεί ο δράστης από το παιδί. Αυτό συχνά διευκολύνεται από το γεγονός ότι πρόκειται για κάποιον που το παιδί αγαπά, αν και δεν του αρέσει η συγκεκριμένη συμπεριφορά. Θέλει να σταματήσει η κακοποίηση, αλλά δε θέλει απαραίτητα το δράστη έξω από τη ζωή του. Αυτό μπορεί να προκαλέσει βαθιά σύγχυση και μεγάλη ψυχολογική φθορά στο παιδί.

***Η εγγύτητα (η εύκολη πρόσβαση εξαιτίας κάποιου είδους σχέσης) αλλά και η ευαλωτότητα είναι τα δύο βασικά κριτήρια με τα οποία οι δράστες επιλέγουν τα παιδιά που θα αποπλανήσουν. Οι άνθρωποι που αποπλανούν μπορούν να διακρίνουν πόσο ευάλωτο είναι ένα παιδί με την ακρίβεια που ένα σκυλί μυρίζει το φόβο. Έχουν μια «έκτη αίσθηση»  για τον αποχωρισμό ή την απομόνωση του παιδιού από ουσιαστικές σχέσεις με άλλους ενηλίκους. 

Δράστες σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών έχουν πει ότι επέλεξαν τα θύματά τους παρατηρώντας  πώς αλληλεπιδρούν με τους γονείς τους. Συνήθως αναζητούν παιδιά που οι γονείς τους τα αγνοούν, τα παραμελούν, δεν τα επιβλέπουν ή δεν τα υποστηρίζουν συναισθηματικά.

Η «αποπλάνηση» του περιβάλλοντος.

Συχνά, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της αποπλάνησης,  εκείνοι που κακοποιούν σεξουαλικά παιδιά αφιερώνουν πολύ κόπο και προσπάθεια, ώστε να εμφανιστούν αξιόπιστοι και ευγενείς, όχι μόνο προς τα παιδιά που έχουν βάλει στόχο και τελικά θυματοποιούν, αλλά επίσης και προς του γονείς και τους άλλους ενηλίκους γύρω τους. Μερικές φορές προσπαθούν εντατικά να εγκαταστήσουν πρώτα σχέσεις με τους ενήλικες, ώστε τελικά να μπορούν να βρίσκονται εύκολα κοντά στα παιδιά.

Η «αποπλάνηση» μιας οικογένειας επιτρέπει στον κακοποιητή να οικοδομήσει βαθμιαία εμπιστοσύνη και να αποκτήσει πρόσβαση στο στόχο του, ενώ συγχρόνως εμφανίζεται υπεράνω υποψίας.  Ωστόσο, συχνά η πρόσβαση από μόνη της δε φτάνει. Οι δράστες χειρίζονται τα πράγματα, ώστε να υπάρξει ενδιαφέρον ή επιθυμία από το περιβάλλον του παιδιού να περνά χρόνο μαζί τους. Μπορεί, για παράδειγμα, ένας προπονητής ή ένας δάσκαλος να καλλιεργήσει τη φήμη ότι είναι εξαιρετικά αποτελεσματικός και ότι τα παιδιά που προπονεί ή διδάσκει πετυχαίνουν υψηλές επιδόσεις.

Η μείωση της πιθανότητας να τους αναφέρει κάποιος ή να τους αποκαλύψει το θύμα είναι κεντρικός σκοπός στη διαδικασία της αποπλάνησης. Εξασφαλίζοντας λογικές εξηγήσεις για τις επαφές τους με τα παιδιά, οι δράστες εξασφαλίζουν άλλοθι αλλά και κάλυψη, ώστε να έχουν περισσότερες ευκαιρίες για επαφές χωρίς επίβλεψη και χωρίς ερωτήσεις. Αυτό αφενός μειώνει την πιθανότητα της αποκάλυψης από το παιδί τυχόν περίεργων ή άβολων συμπεριφορών, αφετέρου αυξάνει την πιθανότητα το περιβάλλον να πιστέψει αυτές τις λογικές εξηγήσεις, και όχι το παιδί, αν αυτό μιλήσει. Τα παιδιά δεν είναι κουτά και εύκολα αντιλαμβάνονται  την εκτίμηση που τρέφει το περιβάλλον προς κάποιον, ο οποίος έχει φροντίσει να χειριστεί επιδέξια τους οικείους του. Σε κάποιες περιπτώσεις το άλλοθι εξασφαλίζεται όταν το περιβάλλον είναι πρόθυμο να αγνοήσει ή να δικαιολογήσει συμπεριφορές, από το φόβο των συνεπειών που μπορεί να υπάρξουν, αν κάποιος τις κάνει θέμα (π.χ. το παιδί θα εκδιωχθεί από την ομάδα).

Οι συμπεριφορές της αποπλάνησης:

Είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου ότι οι συμπεριφορές που περιγράφονται παρακάτω δε συνιστούν απαραίτητα προγνωστικό σημάδι για σεξουαλική κακοποίηση. Ωστόσο, σύμφωνα με τη γνώση που μας προσφέρει η εντατική έρευνα που γίνεται τόσο σε θύματα, όσο και σε δράστες σεξουαλικής κακοποίησης, αυτά που περιγράφονται μπορούν να χρησιμεύσουν σαν προειδοποιητικά σημάδια ή σαν ενδείξεις για μεγαλύτερη εγρήγορση και προσοχή.   

Κατά τη διαδικασία της αποπλάνησης (grooming), αυτοί που κακοποιούν σεξουαλικά παιδιά :

• Δείχνουν να μην έχουν ένα φυσιολογικό αριθμό ενήλικων φίλων και προτιμούν να περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους αλληλεπιδρώντας με παιδιά και εφήβους (των οποίων δεν είναι γονείς ή κηδεμόνες).
• Βρίσκουν τρόπους να μένουν μόνοι με ένα παιδί ή έφηβο, σε καταστάσεις όπου δεν είναι πιθανό ότι άλλοι ενήλικες θα τους διακόψουν π.χ. παίρνουν το παιδί βόλτες με το αυτοκίνητο, κανονίζουν ιδιαίτερες εκδρομές, προσφέρονται πολύ συχνά ή και επιμένουν να το κρατήσουν ή να το κοιμίσουν στο σπίτι τους.
• Γίνονται βαθμιαία φίλοι με το παιδί και την οικογένειά του και απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης τους. Έχουν εύκολη πρόσβαση στην επαφή με το παιδί, για την οποία συχνά υπάρχει μια λογική ή γνωστή εξήγηση.
• Αγνοούν τα λεκτικά και σωματικά σήματα που δείχνει το παιδί, όταν δε θέλει να το αγκαλιάσουν, να το φιλήσουν, να το γαργαλήσουν κ.λπ.
• Απευαισθητοποιούν το παιδί μέσα από μη σεξουαλικά αγγίγματα  ή με «τυχαία» αγγίγματα των απόκρυφων σημείων του σώματός του. Παίζουν παιχνίδια σωματικής επαφής με τα παιδιά –γαργαλητά, τρίψιμο της πλάτης, πάλη.
• Δε σέβονται την ιδιωτικότητα του παιδιού ή του εφήβου στο μπάνιο ή στο υπνοδωμάτιο. Μπαίνουν χωρίς ειδοποίηση στο μπάνιο όταν το παιδί βρίσκεται εκεί ή στο δωμάτιό του ενώ ντύνεται.
• Προωθούν την ιδέα ότι η σχέση τους με ένα παιδί είναι ιδιαίτερη. Από καιρό σε καιρό φαίνεται να έχουν έναν διαφορετικό, ιδιαίτερο φιλικό δεσμό με κάποιο παιδί ή έφηβο συγκεκριμένης ηλικίας ή εμφάνισης
• Επικοινωνούν υπερβολικά με το παιδί ή τον έφηβο. Του στέλνουν μηνύματα, email, παίρνουν τηλέφωνα.
• Ενθαρρύνουν το παιδί να κρατά  ακίνδυνα μυστικά με αυτούς, βάζοντας τη βάση για μελλοντικά σεξουαλικά μυστικά.
• Βιντεοσκοπούν ή φωτογραφίζουν το παιδί.
• Δίνουν στο παιδί ή στον έφηβο χρήματα ή δώρα χωρίς να υπάρχει κάποια ειδική περίσταση (πχ γιορτή, γενέθλια).
• Φέρονται στο παιδί σαν ενήλικα. Του κάνουν ειδικές χάρες, του δείχνουν ιδιαίτερη εύνοια, του δίνουν ιδιαίτερα προνόμια.
• Συζητούν ή ζητούν από το παιδί ή τον έφηβο να μιλήσει για σεξουαλικές εμπειρίες ή αισθήματα.
• Δοκιμάζουν τα όρια του παιδιού χρησιμοποιώντας ακατάλληλη γλώσσα ή λέγοντάς του βρώμικα αστεία.
• Διαθέτουν αλκοόλ ή ναρκωτικά στο παιδί ή στον έφηβο. Του επιτρέπουν την παράνομη συμπεριφορά (οδήγηση χωρίς δίπλωμα, πρόσβαση σε πορνογραφία, ουσίες, αλκοόλ)
• Φέρνουν σε επαφή το παιδί με πορνογραφία (για να πυροδοτήσουν το σεξουαλικό του ενδιαφέρον ή για να κάνουν αυτή τη συμπεριφορά να φανεί «φυσιολογική»).
• Απομονώνουν το παιδί ή τον έφηβο από άλλους ενηλίκους (πχ από τους γονείς ή άλλα σημαντικά άτομα). Υπονομεύουν, αντί να υποστηρίζουν τις ουσιαστικές σχέσεις των παιδιών με τους σημαντικούς άλλους.
• Βλέπουν οι ίδιοι παιδικό πορνογραφικό υλικό από βίντεο, υπολογιστή, περιοδικά ή στο διαδίκτυο (εκτός του ότι πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό σημείο στη συμπεριφορά, η παρακολούθηση, η κατοχή ή η διακίνηση παιδικής πορνογραφίας είναι ποινικό αδίκημα και πρέπει να καταγγέλλεται). 

ΠΡΟΣΟΧΗ στις ταμπέλες που βάζουμε στους ανθρώπους.

Εξαιτίας των  μεγάλων ικανοτήτων που μπορεί να έχουν οι άνθρωποι για χειρισμό και εξαπάτηση, δεν υπάρχει μια αλάνθαστη «λίστα» με συμπεριφορές που διακρίνουν έναν εν δυνάμει δράστη σεξουαλικής κακοποίησης, ούτε ένα μοναδικό προφίλ που ταιριάζει σε όλους όσοι κακοποιούν, αντίθετα με τη διαδεδομένη άποψη. Αυτό κάνει πολύ δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς εύκολα αυτούς τους ανθρώπους, ανάμεσα σε όσους αλληλεπιδρούν με παιδιά.

Κάποιοι από τους παράγοντες που περιγράφονται σαν πιθανές ενδείξεις της αποπλάνησης του περιβάλλοντος ενός παιδιού, είναι ακριβώς εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα θέλαμε να έχουν οι άνθρωποι που έχουν γνήσια επιθυμία να βοηθήσουν τα παιδιά. Θέλουμε ανθρώπους που είναι ευχάριστοι, που διαθέτουν δύναμη και προσόντα, που έχουν την ικανότητα και την επιθυμία να αφιερώσουν τις ζωές τους στα παιδιά και που αποδεικνύουν όλα αυτά με συνεχιζόμενη συμπεριφορά προς τα παιδιά. Δε θέλουμε να γεννηθούν υποψίες σε βάρος αθώων, καλοπροαίρετων και φροντιστικών ανθρώπων. Όπως δε θέλουμε να διωχθεί κάποιος άνθρωπος ακίνδυνος, που απλά έχει αδέξια κοινωνική συμπεριφορά.

Πώς μπορούμε λοιπόν να ξεχωρίσουμε ανάμεσα σε έναν άνθρωπο που ενδιαφέρεται πραγματικά για τα παιδιά ή που είναι απλά «περίεργος», και σε εκείνους που η πρόθεσή τους είναι να αποπλανήσουν και να κακοποιήσουν παιδιά; Τρεις παράγοντες αναφέρεται στη βιβλιογραφία ότι βοηθούν σε αυτή τη διαφοροποίηση: η παραβίαση των προσωπικών ορίων, η μυστικότητα και η απομόνωση.

• Η κύρια ένδειξη ότι μια φαινομενικά κατάλληλη κοινωνική συμπεριφορά είναι στην πραγματικότητα μέρος της διαδικασίας αποπλάνησης, είναι η παραβίαση ορίων. Όριο είναι μια «γραμμή» την οποία όταν κανείς περάσει, προκαλεί δυσφορία ή άγχος στο άτομο, του οποίου το όριο παραβιάστηκε. Με πολύ απλά λόγια: οι άνθρωποι που ενδιαφέρονται πραγματικά για τα παιδιά, δεν παραβιάζουν ΠΟΤΕ τα όρια των παιδιών. Τέτοιες συμπεριφορές συνήθως θα προκαλούσαν και την αντίδραση του περιβάλλοντος του παιδιού, εάν γίνονταν αντιληπτές. Παραδείγματα είναι η με οποιονδήποτε τρόπο έκθεση του παιδιού σε ακατάλληλο σεξουαλικό υλικό, η συζήτηση ακατάλληλων σεξουαλικών θεμάτων με τα παιδιά, τα αγγίγματα συγκεκριμένων σημείων του σώματος (π.χ γεννητικά όργανα) ή η έκθεση αυτών των σημείων του σώματος του παιδιού ή του δράστη.

• Μια δεύτερη ένδειξη που συνδέεται με την πιθανότητα για αποπλάνηση, είναι το επίπεδο της μυστικότητας. Αυτή δεν αφορά μόνο τη μυστικότητα που διατηρείται ανάμεσα σε έναν ενήλικο και ένα παιδί, αλλά και το βαθμό της γνώσης που έχει το περιβάλλον σχετικά με τις επαφές του παιδιού. Γνωρίζουν οι γονείς τις επαφές του παιδιού με συγκεκριμένο άτομο; Γνωρίζουν άλλοι άνθρωποι στη ζωή του παιδιού αυτές τις επαφές; Ποιος γνωρίζει το σκοπό αυτών των επαφών, τον τρόπο και τη συχνότητά τους; Συγκεκριμένες προσπάθειες ενός ενηλίκου να κρύψει τις επαφές με το παιδί από το περιβάλλον του παιδιού, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν ανησυχητική ένδειξη.

• Ο τρίτος ενδεικτικός παράγοντας είναι το επίπεδο της απομόνωσης του παιδιού από το περιβάλλον, ενώ απασχολείται με κάποιον ενήλικα. Άσχετα αν αυτή η επαφή του παιδιού είναι γνωστή, η  προσπάθεια κάποιου να απομακρύνει από τη «δημόσια θέα» τις δραστηριότητές του με ένα παιδί ή να απομονώσει το παιδί από άλλα παιδιά ή ενήλικες και να του παρέχει ειδικό χρόνο και προσοχή, είναι ένα στοιχείο που πρέπει να προβληματίσει σοβαρά.

Οι παραπάνω ενδεικτικοί παράγοντες αναφέρονται σαν σημεία που οφείλουν να μας κινητοποιήσουν να επανεξετάσουμε την άποψη που έχουμε για τα κίνητρα ενός ενηλίκου. Η ενημέρωση και η γνώση των τρόπων με τους οποίους οι κακοποιητές σκέφτονται, και των στρατηγικών που χρησιμοποιούν, βοηθά γονείς και φροντιστές παιδιών να είναι σε μεγαλύτερη εγρήγορση και να προστατεύουν τα παιδιά τους, αλλά λειτουργεί και ενάντια στον άδικο χαρακτηρισμό ανθρώπων ως υπόπτων.

Χρήσιμα δεδομένα από την έρευνα:

• Οι άνθρωποι που κακοποιούν σεξουαλικά παιδιά προέρχονται από όλα τα κοινωνικά, μορφωτικά και οικονομικά στρώματα.
• Θύματα μπορούν να πέσουν παιδιά κάθε ηλικίας –ακόμα και βρέφη.
• Τόσο άνδρες, όσο και γυναίκες κακοποιούν σεξουαλικά, αν και η έρευνα δείχνει ότι οι άνδρες είναι περισσότεροι.
• Πάνω από το 90% των δραστών ήταν γνωστοί στα παιδιά και τις οικογένειές τους και είχαν κερδίσει την εμπιστοσύνη τους.
• Οι ανήλικοι δράστες σεξουαλικής κακοποίησης ευθύνονται για περίπου το ένα τρίτο των σεξουαλικών επιθέσεων σε παιδιά. Η μέση ηλικία έναρξης της νεανικής σεξουαλικής επιθετικότητας είναι τα 12 με 14 χρόνια.

Τι μπορούμε να κάνουμε για να προστατεύσουμε την ασφάλεια των παιδιών:

• Δίνουμε μεγάλη προσοχή και δεν βιαζόμαστε, όταν επιλέγουμε τους ανθρώπους που θα επιτρέψουμε να μπουν στο κύκλο των έμπιστων προσώπων της οικογένειάς μας. Eίμαστε πάντα σε ετοιμότητα, ώστε να αποκλείσουμε άμεσα κάποιον που μας έδωσε ενδείξεις ότι δεν είναι ασφαλής.

• Η πλειοψηφία των συμβάντων σεξουαλικής κακοποίησης (αλλά όχι όλα) συμβαίνουν όταν ενήλικες και παιδιά βρίσκονται σε καταστάσεις ένας προς έναν. Αυτός ο κίνδυνος μπορεί να μειωθεί, μειώνοντας αυτές τις ευκαιρίες. Σκεφτόμαστε προσεκτικά οποιαδήποτε κατάσταση απαιτεί να βρίσκεται ένα παιδί μόνο με έναν ενήλικα, σε συνθήκες χωρίς επίβλεψη. Υποστηρίζουμε δραστηριότητες που συμβαίνουν σε ομάδα, όπου υπάρχουν και άλλοι ενήλικες παρόντες ή σε χώρους όπου μπορεί κανείς να παρατηρεί ή να ακούει τον ενήλικο και το παιδί. Αν το παιδί μας πρέπει να μείνει μόνο με έναν ενήλικα, όταν εμείς δεν είμαστε παρόντες, ζητούμε από κάποιον τρίτο να εμφανίζεται κάπου κάπου απροειδοποίητα και να ελέγχει τα πράγματα.

Ενημερώνοντας τους ανθρώπους ότι δεν θεωρούμε δεδομένη την ασφάλεια του παιδιού μας, δίνουμε σε κάποιον πιθανό κακοποιητή το μήνυμα ότι το παιδί μας δεν είναι εύκολος στόχος.   

• Επιβλέπουμε τις παρέες που περιλαμβάνουν παιδιά διαφόρων ηλικιών, ειδικά όταν συγκεντρώνονται ή διανυκτερεύουν μαζί σε κάποιο χώρο. Η κακοποίηση συχνά συμβαίνει ενώ οι ενήλικες κάνουν κοινωνικές σχέσεις και τα παιδιά παίζουν χωρίς επίβλεψη, σε διαφορετικούς χώρους και περιοχές.

• Τα μυστικά παίζουν συχνά σημαντικό ρόλο στη διαδικασία της αποπλάνησης. Για το λόγο αυτό μαθαίνουμε από νωρίς στα παιδιά ότι δεν υπάρχουν πράγματα που πρέπει να κρατούν μυστικά από τους γονείς τους, ακόμη κι όταν δείχνουν αθώα.

• Οι άνθρωποι που κακοποιούν σεξουαλικά παιδιά, τα κάνουν με τον τρόπο τους να αισθάνονται συνυπεύθυνα για την κακοποίησή τους. Συχνά κατηγορούν τα ίδια για την κακοποίησή τους, τους προκαλούν βαθιά αισθήματα ντροπής ή ενοχής, ώστε να φοβούνται την αποκάλυψη ή τα πείθουν ότι κάνεις δε θα τα πιστέψει, αν μιλήσουν. Όχι σπάνια, απειλούν ευθέως τα παιδιά με αντίποινα σε περίπτωση που μιλήσουν. Συνεπώς, εξηγούμε στα παιδιά ότι η ασφάλειά τους είναι το σημαντικότερο πράγμα και ότι ποτέ δε θα τα μαλώσουμε και δε θα τα κατηγορήσουμε για κάτι περίεργο, άβολο ή άσχημο που συνέβη, ώστε να αισθάνονται πάντα την άνεση να μας το εμπιστευθούν.

• Τέλος, η καλή επικοινωνία, οι σχέσεις οικειότητας και στοργής, η σωστή επίβλεψη και η συναισθηματική υποστήριξη των παιδιών από τους γονείς τους είναι το τεράστιο ζητούμενο και συγχρόνως η βάση της προστασίας των παιδιών από την σεξουαλική κακοποίηση και την εκμετάλλευση. Όπως ήδη ειπώθηκε, τα απομονωμένα παιδιά, εκείνα που δεν έχουν ουσιαστικούς δεσμούς με έμπιστους και φροντιστικούς ενηλίκους στη ζωή τους, τα παραμελημένα και αγνοημένα από τους γονείς τους παιδιά, είναι ο ευκολότερος στόχος για τους δράστες της σεξουαλικής κακοποίηση ή εκμετάλλευσης.

Το κείμενο,που είναι της ψυχιάτρου παιδιών & εφήβων Σπυριδούλας Κώτση, περιέχει πληροφορίες από τα παρακάτω:

-Elliott Μ, Browne Κ, Kilcoyne J. (1995) Child sexual abuse prevention: What offenders tell us. Child Abuse & Neglect, Volume 19, Issue 5, 579-594.

-Gilbert, R., Kemp, A. et al (2008b) Recognising and responding to child maltreatment. The Lancet. Available at: www.thelancet.com.

-Radford, L. et al (2011) Child abuse and neglect in the UK today. London: NSPCC. Available at: www.nspcc.org.uk.

-International Society for Prevention of Child Abuse and Neglect (ISPCAN) (2007). ICAST manual. Available at: www.ispcan.org

-Jennifer Mitchell and Rosemary Webb. Grooming Behaviors: How Offenders Build Familiarity & Trust, Child Lures Prevention/Teen Lures Prevention, 2013. Available at:www.teenluresprevention.com

-Tanner J, Brake S, Exploring Sex Offender Grooming, 2013. Available at:www.bksolutions.com

–http://www.kemh.health.wa.gov.au/services/sarc/documents/abuse.pdf

–http://en.wikipedia.org/wiki/Child_grooming

Posted on 19/11/2015 by Maria Panagiotaki

Κινηματογραφικές προβολές στο σχολείο μας

Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων, σε συνεργασία με το Σύλλογο Διδασκόντων, θα πραγματοποιεί κινηματογραφικές προβολές στην αίθουσα τελετών του σχολείου μας.

Τα Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2015 και ώρα 6 το απόγευμα θα γίνει η πρώτη προβολή στην αίθουσα τελετών. Η είσοδος είναι δωρεάν. Η προβολή αφορά τους μαθητές των τάξεων Δ, Ε και ΣΤ του σχολείου μας.

Για πληροφορίες αλλά και δηλώσεις συμμετοχών πρέπει να απευθυνθείτε στον Κο Κωνσταντίνο Μπουτόπουλο, δάσκαλο του Δ1 Τμήματος του Δημοτικού μας Σχολείου είτε στα μέλη του ΔΣ του συλλόγου μας.

Για την ταινία:

Τα κινούμενα σχέδια δεν είναι μόνο για... ενήλικες
Βραβευμένο με το Σεζάρ Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων και υποψήφιο για Οσκαρ στην ίδια κατηγορία, το «Ernest et Celestine» των Μπεντζαμίν Ρενέρ, Στεφάν Ομπιέρ και Βενσάν Πατάρ δεν είναι μόνο η πολυαναμενόμενη και πολυβραβευμένη κινηματογραφική διασκευή της σειράς παραμυθιών του Βέλγου Γκαμπριέλ Βενσάν, αλλά πριν απ' αυτό μια υπέροχη ταινία για τη σημασία της φιλίας σε σχεδόν παραδοσιακό vintage σχέδιο που σε κάνει να πιστέψεις χωρίς καμία ενοχή στη χαμένη αθωότητα.

Δείτε και εδώ: http://www.imdb.com/title/tt1816518/

 

Η μουσειοπαιδαγωγική εκδρομή του συλλόγου στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών

Με μεγάλη συμμετοχή μαθητών και γονιών πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 16 Νοεμβρίου η μουσειοπαιδαγωγική εκδρομή στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών (αιγυπτιακή συλλογή)

 

Αρκετοί γονείς ακολούθησαν τα παιδιά τους στο μουσειοπαιδαγωγικό πρόγραμμα ενώ κάποιοι άλλοι προτίμησαν το καφέ του μουσείου.

Φαραώ, Φαγιούμ και άλλες ιστορίες για την Αρχαία Αίγυπτο

Εκπαιδευτική εκδρομή του Συλλόγου Γονέων Μεταμόρφωσης του 1ου Δημοτικού

Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων, στo πλαίσιo συνέχισης των δράσεών του, θα πραγματοποιήσει την Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015, επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Μουσείο (Πατησίων 44), στην Αιγυπτιακή Συλλογή, η οποία κατέχει σημαντική θέση παγκοσμίως λόγω του πλούτου, της ποιότητας και της σπανιότητας των αντικειμένων της, με ξενάγηση από τη μουσειοπαιδαγωγό Εβίτα Τσιώλη.

Φαραώ, Φαγιούμ και άλλες ιστορίες για την Αρχαία Αίγυπτο

Τι σημαίνει φαραώ; Ποιος θεός είναι ο Ρα και ποιος ο Όσιρις; Πώς γράφεται το όνομά σου στα ιερογλυφικά; Μέσα από μία διασκεδαστική επίσκεψη στην Αιγυπτιακή Συλλογή του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου ανακαλύπτουμε την αρχαία Αίγυπτο, την τέχνη αλλά και τους παράξενους θεούς της!  

 Να θυμάστε ότι θα συναντηθούμε στον είσοδο του Αρχαιολογικού Μουσείου στις 10:30 το πρωί!

Η είσοδος στο μουσείο και η συμμετοχή στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα των παιδιών μας είναι δωρεάν. 

Οι γονείς που επιθυμούν να επισκεφτούν το Μουσείο και να συμμετέχουν στην ξενάγηση θα πληρώσουν μόνο το αντίτιμο του εισιτηρίου για το μουσείο. Οι υπόλοιποι γονείς και συνοδοί μπορούμε να απολαύσουμε τον καφέ μας στο café του μουσείου. 

Συνάντηση τη Κυριακή στις 10:30 στην είσοδο του Αρχαιολογικού Μουσείου,  Πατησίων 44. Το πρόγραμμα θα ξεκινήσει στις 11:00. 
Για πληροφορίες αλλά και δηλώσεις συμμετοχών πρέπει να απευθυνθείτε εγκαίρως στον κ. Χρήστο Δερμεντζόπουλο 6944697811 και στον κ. Γεώργιο Ζάβο 6977202057.

 Δες και εδώ: http://odysseus.culture.gr/h/4/gh41.jsp?obj_id=3569

A' Παιδικό Διαδραστικό Εργαστήρι

Στην οδό Σκουφά 58, στον Εκδοτικό Οίκο ΜΕΛΙΣΣΑ ξεφυλλίζοντας το νέο βιβλίο Ο ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΜΑΤΙΣ του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (ΜοΜΑ) η Αιμιλία Τσεκούρα, εικαστικός θα περιμένει τους μικρούς μας φίλους (6-12 χρονών) που με ψαλίδια και πολύχρωμα χαρτιά θα δημιουργήσουν πρωτότυπα έργα τέχνης (cut-outs) εμπνευσμένα από τoν μεγάλο ζωγράφο ΜΑΤΙΣ Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015 5:00-7:00 το απόγευμα   Υπεύθυνη Προγραμμάτων - Συντονισμός: Άννα-Μαρία Βλάσση Mια µέρα ο καλλιτέχνης Ανρί Ματίς έκοψε ένα κοµµάτι άσπρο χαρτί σε σχήµα ενός µικρού πουλιού και το στερέωσε στον τοίχο του διαµερίσµατός του. Χωρίς να το υποψιάζεται τότε, είχε κάνει το πρώτο βήµα για τη δηµιουργία µιας νέας τέχνης, που γρήγορα θα µεταµόρφωνε τους τοίχους του εργαστηρίου του σε έναν ολοζώντανο ανθόκηπο.  Mε χρωµατιστές χαρτοκοπτικές που φιλοτέχνησε η Κριστίνα Αµοντέο και αναπαραγωγές οκτώ χαρτοκοπτικών έργων του ίδιου του Ματίς, το βιβλίο Ο κήπος του Ματίς είναι η ιστορία ενός ακούραστου και φιλοπερίεργου καλλιτέχνη, που µε ψαλίδι και χρωµατιστά χαρτιά δηµιούργησε κάτι εντελώς νέο. Παρακαλούμε να μας ενημερώσετε για τη συμμετοχή σας μέχρι 12 Νοεμβρίου 2015. T. 210 3611692 ή info@melissabooks.com Περιορισμένος αριθμός συμμετοχών. Θα τηρηθεί αυστηρή σειρά προτεραιότητας. Η παρακολούθηση θα είναι δωρεάν.

TO MOYΣΕΙΟ ΣΟΚΟΛΑΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Εργοστάσιο Σοκολάτας: Ανοίγει τις πόρτες του το πιο λαχταριστό θεματικό πάρκο

Η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε και το Εργοστάσιο και Μουσείο Σοκολάτας είναι έτοιμο να ανοίξει τις λαχταριστές του πόρτες και να υποδεχθεί τους μικρούς και τους μεγάλους λάτρεις της σοκολάτας, που θέλουν να δοκιμάσουν νόστιμες λιχουδιές, αλλά και να μάθουν για την ιστορία της σοκολάτας. Το θεματικό πάρκο ήρθε στην Αθήνα μετά από μία επιτυχημένη πορεία στη Θεσσαλονίκη και η καλλιτεχνική ομάδα ετοιμάζεται πυρετωδώς στο εκθεσιακό Κέντρο Helexpo Maroussi επί της Λεωφόρου Κηφισίας 39 για τα εγκαίνια, τα οποία θα πραγματοποιηθούν στις 7 Νοεμβρίου 2015. Η δημιουργική και καλλιτεχνική ομάδα της ΔΕΘ - Helexpo θα υποδεχθεί τους μανιακούς με την σοκολάτα και θα τους ξεναγήσει στις κατασκευές του παραμυθένιου Εργοστασίου, που απλώνονται σε περισσότερα από 3.500 τετραγωνικά μέτρα, έως τις 21 Φεβρουαρίου 2016.

Επισκέπτες κάθε ηλικίας μπορούν να περάσουν την πύλη του παραμυθένιου Εργοστασίου και να απολαύσουν τη μαγευτική περιήγηση ανάμεσα στον μεγαλύτερο καταρράχτη σοκολάτας στην Ευρώπη με 1.200 λίτρα σοκολατο-ροής, τα γιγαντιαία σοκολατάκια, αλλά και τα πελώρια σοκολατένια μπισκότα. Επίσης, μπορούν να περπατήσουν  στους δρόμους του κακάο, στη ζούγκλα του Αμαζονίου και στον πολιτισμό των Αζτέκων στο «Εργοστάσιο και Μουσείο Σοκολάτας».

Στο Μουσείο του Κακάο και της Σοκολάτας μπορεί κανείς να μάθεις τα πάντα για το εξωτικό κακαόδεντρο και να δει αληθινά δείγματα καρπού και σπόρων, ενώ στον Ναό των Αζτέκων να ανακαλύψει τους θρύλους, τις παραδόσεις και τον πολιτισμό των ινδιάνων, αλλά και τις απίθανες ιστορίες του κακάο.

Επιπλέον, στη Ζούγκλα του Αμαζονίου ο επισκέπτης μπορεί να βιώσει μια ξεχωριστή βιωματική εμπειρία και ξενάγηση, ενώ στην ξύλινη Καλύβα του Αμαζονίου να ταξιδέψει, με σύγχρονα τεχνολογικά μέσα και αφηγητή τον ηθοποιό Θανάση Τσαλταμπάση, στους δρόμους του κακάο και της σοκολάτας στην Ευρώπη.

Στο Εργαστήρι Σοκολάτας, πέρα από τη συμμετοχή του στα διάφορα στάδια παραγωγής και συσκευασίας σοκολάτας, ο επισκέπτης μπορεί και να δοκιμάσει αγαπημένες λιχουδιές, με τον σεφ στο Εργαστήρι Μπισκότου να δημιουργεί «μαγικά» μπισκότα.

Στον Ποιοτικό Έλεγχο, στο χημείο του Εργοστασίου και με τη βοήθεια του «μαγικού» επιστήμονα, μαθαίνει κανείς τι πρέπει να προσέχει ως καταναλωτής και με τη «Μηχανή του Χρόνου», μέσα από έναν δαιδαλώδη Λαβύρινθο, ο επισκέπτης μεταφέρεται στο σύμπαν και στις εποχές που ταξίδεψε διαχρονικά η σοκολάτα. 

Η ΙΟΝ παρέχει και φέτος την πρώτη ύλη για τις επιδείξεις ζαχαροπλαστικής και την γκαλερί και φυσικά δείγματα σοκολάτας στους μικρούς της φίλους, προσφέρει την τεχνογνωσία 85 χρόνων σε όλους τους επισκέπτες δίνοντάς τους τη δυνατότητα να γευτούν την αυθεντική σοκολάτα ΙΟΝ και να ζήσουν από κοντά τη μοναδική εμπειρία της ζωντανής δημιουργίας στα εργαστήρια σοκολάτας της ΙΟΝ εντός του «Εργοστασίου & Μουσείου Σοκολάτας». 

Γιορτή 28ης Οκτωβρίου 2015

Με ιδιαίτερη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η φετινή σχολική γιορτή της 28ης Οκτωβρίου. Την γιορτή είχαν προετοιμάσει τα δύο τμήματα της τετάρτης τάξης του σχολείου μας.

Η γιορτή αποτελούνταν από διάφορα θεατρικά σκετς που αναφέρονταν είτε συμβολικά είτε ιστορικά στη συγκεκριμένη περίοδο και διανθίζονταν με τα τραγούδια της παιδικής χορωδίας. Η προσέλευση των γονιών ήταν ιδιαίτερα μεγάλη ενώ παραβρέθηκαν στη γιορτή όλοι οι δάσκαλοι και οι δασκάλες του σχολείου. (Το γεγονός αυτό είχε να συμβεί πολλά χρόνια!).

Ένα μπράβο στους δασκάλους (Μαρία Μανδελενάκη και Μπουτόπουλο Κωνσταντίνο) που προετοίμασαν τη γιορτή και, φυσικά, στα παιδιά που συμμετείχαν με ιδιαίτερο ζήλο και όρεξη.