ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΓΟΝΕΩΝ

Σύλλογος Γονέων : Η πιο σημαντική συμμετοχή των γονιών για το δικό τους παιδί.

24 Αυγούστου
2013

Όλες οι εμπειρίες που βιώνουν τα παιδιά, τόσο εντός όσο και εκτός σχολείου, βοηθούν στη διαμόρφωση της αίσθησης ότι κάποιος νοιάζεται γι 'αυτούς, ενισχύουν το αίσθημα της αυτοεκτίμησης και των ικανοτήτων τους, την κατανόησή τους για τον κόσμο γύρω τους, και τις πεποιθήσεις τους σχετικά με το πώς θα ενταχθούν στο σύστημα των πραγμάτων. Όλες οι εμπειρίες των παιδιών βοηθούν την ανάπτυξη και την διαμόρφωση του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς τους. 

Όμως καθώς η κοινωνία έχει γίνει πιο σύνθετη και απαιτητική , αυτές οι εμπειρίες γίνονται ολοένα και δυσκολότερες γιατί οι σχέσεις έχουν αλλοιωθεί αν δεν έχουν χαθεί τελείως. Ούτε οι εκπαιδευτικοί αλλά ούτε και οι γονείς έχουν αρκετό χρόνο για να γνωρίσουν ο ένας τον άλλο και να χτίσουν σχέσεις συνεργασίας προς όφελος των παιδιών. Σε πολλές κοινότητες, οι γονείς αποθαρρύνονται από το να εκφράζουν τις ανησυχίες και τις απόψεις τους και οι εκπαιδευτικοί αναμένονται να ασχοληθούν με την οικογένεια μόνο όταν ένα παιδί παρουσιάζει πρόβλημα μαθησιακό ή πρόβλημα συμπεριφοράς. Το αποτέλεσμα, σε πολλές περιπτώσεις, είναι παρεξήγηση, δυσπιστία, και η έλλειψη σεβασμού, έτσι ώστε όταν ένα παιδί αποτυγχάνει μαθησιακά ή παρουσιάζει προβλήματα προσαρμογής ή συμπεριφοράς, οι δάσκαλοι κατηγορούν τους γονείς και οι γονείς τους δασκάλους.
 

Την ίδια στιγμή, η κοινωνία μας έχει δημιουργήσει τεχνητές διακρίσεις για τους ρόλους που οι γονείς και οι δάσκαλοι πρέπει να διαδραματίσουν στην ανάπτυξη ενός νέου ανθρώπου. Έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι τα σχολεία θα πρέπει να παραμένουν στην διδασκαλία, και ότι στο σπίτι είναι ο χώρος όπου αναπτύσσεται η  ηθική, οι αξίες, οι τρόποι συμπεριφοράς και  η συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών.  Ωστόσο, τα παιδιά δεν σταματούν να μαθαίνουν για τις αξίες και τις σχέσεις κατά την είσοδό τους στην τάξη. Τα παιδιά  συνεχώς παρατηρούν και μαθαίνουν  πώς οι σημαντικοί ενήλικοι στη ζωή τους αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον, πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις και εκτελούνται, και πώς λύνονται τα προβλήματα.
Τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα όταν οι σημαντικοί ενήλικοι στη ζωή τους , οι γονείς, οι δάσκαλοι, και τα άλλα μέλη της οικογένειας και της κοινότητας, συνεργάζονται για να τους ενθαρρύνουν και να τους στηρίζουν.   Ένα καλό σχολείο είναι εκείνο όπου υπάρχει μια κοινότητα αφιερωμένη στη μάθηση, τόσο για τους εκπαιδευτικούς όσο και για τους μαθητές και όχι μια ομάδα μεμονωμένων ανθρώπων οι οποίοι είναι δύσπιστοι και δεν επικοινωνούν και συναναστρέφονται μεταξύ τους λόγω λανθασμένη σύστημα αξιολόγησης.

Από τους πιο επιτυχημένους θεσμούς για μια κοινωνία είναι  ο σύλλογος γονέων που ιδρύθηκε το 1897 από μια δασκάλα και χήρα δύο παιδιών τη Alice McLellan Birney και τη μητέρα ενός σημαντικού έκδοτη William Randolph Hearst τη Phoebe Apperson Hearst. Το όραμα των δυο γυναικών ήταν  να αλλάξουν την αντίληψη των γονέων, του κοινού, και της κυβέρνησης, προκειμένου να βελτιώσουν τις ζωές των παιδιών.
Για παραπάνω από 100 χρόνια, αυτός ο κοινωνικός θεσμός αναπτύχτηκε και ιδρύθηκε σε πολλές άλλες χώρες. Πολλά συγγράμματα έχουν γραφτεί για τη αποτελεσματικότητα του και είναι πολύ εντυπωσιακά. Διαφορές μελέτες, που διήρκησαν αρκετά χρόνια έως και 50 χρόνια, αποδεικνύουν πως όταν γίνεται μια συντονισμένη προσπάθεια από τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και την κοινότητα, τα παιδιά αυξάνουν τις πιθανότητες να προοδεύσουν στο επάγγελμα τις επιλογής τους και να δημιουργούν ευτυχισμένες και σταθερές σχέσεις στην ζωή τους-τα παιδιά αυτά έχουν υψηλή αυτοεκτίμηση,  σταθερότητα στο χαρακτήρα τους και ευτυχία.  και (well being)-ευ ζην.

Στην Ελλάδα και στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης δεν υιοθέτησαν ακριβώς το ίδιο θεσμό που ιδρύσαν η Alice και η Φορβή πριν 110 χρονιά. Στην Αμερική ο θεσμός είναι «Σύλλογος Γονέων και ΔΑΣΚΑΛΩΝ». Εδώ στη Ευρώπη λειτουργεί μόνο ως  Σύλλογος Γονέων. Με λίγα λόγια , ο γονιός βρίσκεται «αντιμέτωπος» με το σχολείο και κατά επέκταση με την κοινωνία και το κράτος. Στη περίπτωση της Ελλάδος, ο γονιός βρίσκεται να αντιδράει στο κράτος χωρίς να γνωρίζει τα δικαιώματα του σαν γονιός παρά μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις, ούτε γνωρίζει τα σωστά καθήκοντα του σαν γονιός. Το πρώτο σχολείο του παιδιού είναι το σπίτι του και οι πρώτοι δάσκαλοι είναι οι γονείς του. (δείτε εδώ). Ο γονιός έχει μόνο έξι χρόνια στη διάθεση του για να θεμελιώσει και να διαμορφώσει το χαρακτήρα του παιδιού του δηλαδή μέχρι την ηλικία που το παιδί θα πάει στην Α’ Δημοτικού. Από την ηλικία των έξι και μετά, οι φίλοι, οι δάσκαλοι, οι συγγενείς παίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση και στη συναισθηματική εξέλιξη ενός παιδιού καθώς αποτελούν πρότυπα για το παιδί ανάλογα με το πόσο «δεμένοι» συναισθηματικά είναι με το συγκεκριμένο άνθρωπο.  

Ο σωστός ρόλος του «συλλόγου γονέων» είναι να καλλιεργήσει τη σημαντική και ουσιαστική συμμετοχή των γονέων. Συμμετέχοντας ενεργά σε αυτό το θεσμό, οι γονείς δείχνουν ένα πρότυπο στα παιδιά τους και στην κοινωνία που είναι επιθυμητή και πολύτιμη για τη βελτίωση της ανάπτυξης και την απόδοση των παιδιών στο πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις και εκτελούνται, και πώς λύνονται τα προβλήματα . Με τα σωστά πρότυπα τα παιδιά μαθαίνουν να βασίζονται στις δυνάμεις τους και στην συνέχεια αποκτούν την δική τους κρίση. Με αυτόν τον τρόπο είναι σε θέση να πάρουν τις δικές τους αποφάσεις, να παίρνουν πρωτοβολίες και να είναι ανεξάρτητοι και λειτουργικοί άνθρωποι.

Ο σωστός ρόλος του «συλλόγου γονέων» είναι το σημείο εκκίνησης στην κοινότητα για να  δημιουργήσει  ευκαιρίες, όπου οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί μπορούν να μάθουν ότι και οι δύο νοιάζονται για το καλύτερο των παιδιών και την καλλιέργεια μιας κοινότητας που εστιάζει τη προσοχής της στο μέλλον των παιδιών. Αυτές τις μέρες, μπορεί να χρειάζονται εξαιρετικές προσπάθειες για την οικοδόμηση ισχυρών σχέσεων μεταξύ των οικογενειών και των εκπαιδευτικών. Τα σχολεία πρέπει να προσεγγίσουν τις οικογένειες, κάνοντας τους να αισθάνονται ευπρόσδεκτοι ως συνεργάτες στην εκπαιδευτική διαδικασία. Οι οικογένειες, με τη σειρά τους, πρέπει να δεσμεύσουν τον χρόνο και την  ενέργεια τους για να στηρίξουν τα παιδιά τους, τόσο στο σπίτι όσο και στο σχολείο. Και ο Σύλλογος Γονέων να είναι εκεί να συζητάει για  ότι χάσμα δημιουργείτε. 

Ο σωστός ρόλος του «Συλλόγου Γονέων» είναι να είναι ενημερώνει όλους τους γονείς για το τι συμβαίνει στο σχολείο των παιδιών τους, και ποια είναι τα μεγάλα θέματα για βελτίωση. Λύσεις για πετρέλαιο, κιμωλίες, και βιβλία για την βιβλιοθήκη του σχολείου, πάντα έχουν το τρόπο τους να βρεθούν, αλλά να δημιουργηθεί ένα κλίμα συνεργασίας, αλληλεγγύης, εκτίμησης και σεβασμού μεταξύ των παιδιών ή σε μεταξύ των παιδιών και του σχολείου ή όλες οι οικογένειες με τη σχολική κοινότητα είναι κάτι τελείως διαφορετικό. «Εδώ ανήκουμε όλοι μαζί» χρειάζεται κατάθεση ψυχής, καλής θέλησης και νέες ιδέες και όχι χρηματοδότηση.  Κάθε γονιός έχει το ρολό του στο Σύλλογο Γονέων και κάθε γονιός  πρέπει να καταλάβει πως δεν υπάρχει άλλος να τον αντικαταστήσει. Έχει μεγάλη ευθύνη σαν γονιός για το παιδί του να παρουσιάζεται και να συμμετέχει σαν πατέρας ή μητέρα του παιδιού του.

Παραδείγματα:
Ποιά στάση, θέση, θα ήθελες να έχει ο δάσκαλος/δασκάλα ή ο διευθυντής για το θέμα του τραμπουκισμού (bullying), της κλεψιάς, να δέρνει ο ένας τον άλλων, βρισιές, χαρακτηρισμούς, ψέματα; Βρίσκεις ανταπόκριση σε αυτά τα θέματα ή αποσιωπούμε το θέμα για να μην γίνουμε στόχαστρο από άλλους γονείς ή εκπαιδευτικούς; Μια δασκάλα σε μια χρονιά μπορεί να έχει μια καλή «φουρνιά» από παιδιά και να είναι πολύ αποτελεσματική σαν δασκάλα και τη άλλη χρονιά, να βρίσκει το μπελά της με μια κακή φουρνιά (αν δεν έχει «ιστορικό»). Τι πρέπει να γίνεται με αυτή τη φουρνιά, ό,τι λέει το «σύστημα» ή υπάρχει τρόπος οργάνωσης προκειμένου να λυθεί το πρόβλημα της τάξης; Οι γονείς δεν πρέπει να έχουν γνώμη για αυτό, ή απλώς παρκάρουμε τα παιδιά μας στα σχολειά και ό,τι μας τύχη; Τι στήριξη χρειάζεται ένα «προβληματικό» παιδί για να βρει το δρόμο του σαν ανεξάρτητο και υπεύθυνο άτομο. Αυτό που ξεχνάμε όλοι είναι ότι στηρίζοντας ένα παιδί, στηρίζουμε μια ολόκληρη κοινωνία. Ποιο είναι πιο σημαντικό, να βρεθούν τα παιδιά μας σε χαριτωμένες εκδηλώσεις και αποκριάτικα πάρτι σαν ένας τρόπος για να συσπειρωθούν σαν κοινότητα ή να λυθούν τα προβλήματα που δημιουργούνται από ελλείψεις επικοινωνίας και προσπάθειας; Ποιες είναι οι κοινές γραμμές συμπεριφοράς που θα ήθελαν όλοι οι γονείς από τα παιδιά τους και πόσο σημαντικό είναι να τις διατηρήσουν σαν σύνολο;

Ο σωστός ρόλος του «συλλόγου γονέων» είναι  να είναι ανοιχτός σε όλες της προτάσεις από όλους τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς. Σε μερικά σχολεία τις Αττικής, το Δ.Σ. συμπεριφέρεται σαν κλειστό κύκλωμα απέναντι από στους γονείς ή ως μια προνομιούχα κλίκα που καλεί τους γονείς σαν κατσίκια στο μαντρί για συμμέτοχη, δημιουργώντας εντάσεις και απογοήτευση,  με αποτέλεσμα να αρνούνται να συμμετέχουν οι γονείς στης συγκεντρώσεις που καλούνται να πάνε. Σωστά πρότυπα σε μια κοινωνία δεν είναι η επίδειξη ενός κοινωνικού προφίλ ούτε τα άτομα που προσφέρουν το έργο τους με ανταλλάγματα ή για να έχει καλύτερη μεταχείριση το παιδί του. Το σωστό παράδειγμα ή πρότυπο είναι ότι κάποιος προσφέρει το χρόνο του, την ενέργεια του, μοιράζεται τις ιδέες του για να είναι πρότυπο στα μάτια του παιδιού του αλλά και σε όλα τα παιδιά του σχολείου. Είναι ένα πρότυπο συνεργασίες, όπου οι αρχές και οι αξίες μας βοηθούν να είμαστε όλοι συνδεδεμένοι μεταξύ μας για την καλύτερη επικοινωνία και δημιουργία ενός καλύτερου σχολείου, μίας καλύτερης κοινωνίας, ενός καλύτερου κόσμου. Η συμμετοχή στον Σύλλογο Γονέων είναι μία πράξη συμβολισμού. Είναι μία πράξη αλτρουιστική. Συμμετέχεις για το κοινό καλό και όχι για προσωπικό σου όφελος.

Ο σωστός ρόλος του Δ.Σ. του «Συλλόγου Γονέων» συνίσταται στο να δίνει πάντα αναλυτικό λογαριασμό μέχρι και το τελευταίο ευρώ για τις έσοδα και τα έξοδα του συλλόγου στους. Με λίγα λόγια πρέπει το Δ.Σ. να είναι πολύ τυπικό και διάφανο στις συναλλαγές του. Δεν είναι ωραίο στις μέρες μας όπου οι οικονομικές δυσκολίες ολοένα και αυξάνονται να βρισκόμαστε στο στόχαστρο των γονιών απλά και μόνο επειδή δεν είμαστε τυπικοί και ξεκάθαροι. Οι γονείς πρέπει να ενημερώνονται για το που επενδύονται τα χρήματα που δίνουν στο σύλλογο και οι αποφάσεις να είναι ομαδικές. Για αυτό πιστεύουμε ότι είναι πολύ σημαντική και ουσιαστική η συμμετοχή όλων των γονιών στις συναντήσεις του συλλόγου. Καλό θα ήταν να υπάρχει μία σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στον σύλλογο και τους γονείς αλλά αυτή η σχέση πρέπει να χτιστεί βήμα βήμα. Η εμπιστοσύνη κερδίζεται και δεν χαρίζεται.  

Σε αυτήν την περίοδο της κρίσης, κάθε χώρα επενδύει στην εκπαίδευση, στις ανάγκες της αγοράς εργασίας -βασικά μαθηματικά, γλώσσα και επικοινωνιακές δεξιότητες σαν σταθερή βάση για επιτυχία στην εργασία. Σε μια εποχή που σε παγκόσμιο επίπεδο, τα σχολεία υιοθετούν προγράμματα μάθησης που βασίζονται σε «πραγματικά προβλήματα» (πώς να οργανώσεις τους λογαριασμούς σου) και πληροφοριών (δεξιότητες επικοινωνίας μεταξύ ατόμων) ,οι οικογένειες μπορούν να ανταλλάξουν πολύτιμες συμβολές από πρώτο χέρι, σχετικά με την εργασία, τα χόμπι, την ιστορία, και άλλες προσωπικές εμπειρίες , είτε αυτοπροσώπως είτε μέσω ενός δικτύου υπολογιστών στα παιδιά. Παρ 'όλα αυτά, η πιο σημαντική και αξιόλογη δράση είναι η συμμετοχή των γονέων στο Σύλλογος Γονέων.

Νέες προτεραιότητες, συμπεριφορές, στάσεις και πρότυπα απαιτούνται από όλους μας για να διασφαλίζεται η σωστή ανάπτυξη της κοινωνίας των πολιτών που θα στηρίξει και θα αναβαθμίσει τις μελλοντικές γενιές.