Η Δ' τάξη του σχολείου μας σήμερα πραγματοποίησε μια εκδρομή σε έναν χώρο ιστορικής μνήμης.
Τα κρατητήρια της Γερμανικής Διοίκησης Komandantur.
Στο κέντρο της Αθήνας στον πεζόδρομο της Κοραή.Εκεί στον αριθμό 4, στα υπόγεια του κτιρίου της Εθνικής Ασφαλιστικής, δίπλα από τον κινηματογράφο «Άστυ» βρίσκονταν την περίοδο της Κατοχής τα κρατητήρια της Γερμανικής Διοίκησης της Komandantur.
Έξι μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους σ’ ένα αποπνικτικό χώρο στοιβαζόταν καθημερινά δεκάδες κρατούμενοι πριν προωθηθούν σε φυλακές, στρατόπεδα συγκέντρωσης εκτελεστικά αποσπάσματα.
Μικρά παιδιά, γυναίκες, άντρες. Σαλταδόροι, λαθρεπιβάτες στα τραμ της εποχής, απατεώνες, αντιστασιακοί, όλοι μαζί να περιμένουν την επόμενη ημέρα. Στο κέντρο της πόλης αλλά τόσο μακριά από αυτήν.
Πολλοί άφησαν το αποτύπωμά τους στην ιστορία σκαλίζοντας τους τοίχους της φυλακής τους. Ποιήματα, εικόνες, πορνογραφήματα, το όνομα του καταδότη, ευχές, παρακλήσεις, κατάρες παράπονα - όλα περνούν μπροστά σου σκαλισμένα στους τοίχους. Και παρατηρώντας τις νοιώθεις δίπλα σου τις σκιές των κρατούμενων, ακούς την ανάσα τους και το μπαγλαμαδάκι που παίζει στη γωνία μαζί με την κραυγή νερό – διψάω…
Τα κρατητήρια της Γερμανικής Διοίκησης Komandantur.
Στο κέντρο της Αθήνας στον πεζόδρομο της Κοραή.Εκεί στον αριθμό 4, στα υπόγεια του κτιρίου της Εθνικής Ασφαλιστικής, δίπλα από τον κινηματογράφο «Άστυ» βρίσκονταν την περίοδο της Κατοχής τα κρατητήρια της Γερμανικής Διοίκησης της Komandantur.
Έξι μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους σ’ ένα αποπνικτικό χώρο στοιβαζόταν καθημερινά δεκάδες κρατούμενοι πριν προωθηθούν σε φυλακές, στρατόπεδα συγκέντρωσης εκτελεστικά αποσπάσματα.
Μικρά παιδιά, γυναίκες, άντρες. Σαλταδόροι, λαθρεπιβάτες στα τραμ της εποχής, απατεώνες, αντιστασιακοί, όλοι μαζί να περιμένουν την επόμενη ημέρα. Στο κέντρο της πόλης αλλά τόσο μακριά από αυτήν.
Πολλοί άφησαν το αποτύπωμά τους στην ιστορία σκαλίζοντας τους τοίχους της φυλακής τους. Ποιήματα, εικόνες, πορνογραφήματα, το όνομα του καταδότη, ευχές, παρακλήσεις, κατάρες παράπονα - όλα περνούν μπροστά σου σκαλισμένα στους τοίχους. Και παρατηρώντας τις νοιώθεις δίπλα σου τις σκιές των κρατούμενων, ακούς την ανάσα τους και το μπαγλαμαδάκι που παίζει στη γωνία μαζί με την κραυγή νερό – διψάω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου