ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Μετά από περίπου οχτώ ώρες στο σχολείο, το παιδί γυρνάει στο σπίτι και αυτό που το περιμένει είναι πάλι... διάβασμα! Τα παιδιά μοιάζουν, όμως, με εμάς. Όταν επιστρέφουν από το σχολείο, το μόνο που θέλουν είναι να ξεκουραστούν και να χαλαρώσουν. Το πιο λογικό, λοιπόν, είναι να προσπαθούν να αποφύγουν τη μελέτη. Εξάλλου, δεν είναι εύκολο γχα ένα παιδί να καταλάβει -όπως εμείς OL ενήλικοι- την αξία και τη σημασία της μάθησης. Για εκείνο, το ότι μετά από τον υποχρεωτικό «εγκλωβισμό» του στο σχολείο είναι αναγκασμένο να συνεχίσει να διαβάζει, μοιάζει σχεδόν... αδιανόητο.

Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την άρνησή του; Ο μόνος σωστός τρόπος να λύσουμε κάθε πρόβλημα είναι να το αντιμετωπίζουμε από τη ρίζα του. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση η «ρίζα» είναι η καθημερινότητα. Το ημερήσιο πρόγραμμα ή - όπως αλλιώς το λέμε - η ρουτίνα της καθημερινότητας είναι καθοριστικός παράγοντας για το διάβασμα του παιδιού και όχι μόνο. Είναι σημαντικό να υπάρχει σταθερότητα στο πότε θα γυρίσει από το σχολείο του, πότε θα φάει, πότε θα διαβάσει πότε θα ξεκουραστεί, πότε θα παίξει, πότε θα κοιμηθεί. Ίσως σας ακούγεται τραβηγμένο ή πολύ καταπιεστικό τόσο για το παιδί σας όσο και για εσάς, αποτελεί όμως τη βάση για όλα όσα προσπαθείτε με κόπο να επιτύχετε. Ένα σταθερό πρόγραμμα δημιουργεί ασφάλεια στο παιδί, ενώ παράλληλα δεν αφήνει περιθώρια για να υπάρξουν διαφωνίες μεταξύ σας, όπως: «Άσε με τώρα, θα διαβάσω μετά» ή «Πρώτα θα παίξω και μετά θα διαβάσω». Μαθαίνοντας από την αρχή σε ένα σταθερό πρόγραμμα, στη συνέχεια αυτό ακολουθείται αβίαστα, φυσιολογικά.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΔΙΑΒΑΣΜΑΤΟΣ
Το πρώτο πράγμα που μπορούν να κάνουν οι γονείς είναι να μάθουν στα παιδιά τους πώς να οργανώνουν το διάβασμά τους. Οργάνωση όμως δεν σημαίνει μόνο πίνακες με χρονοδιαγράμματα.
Χώρος διαβάσματος
Το τιιο σημαντικό σε ο, τι αφορά το χώρο στον οτιοίο μελετά το παιδί είναι να έχει το ίδιο χαρακτηριστικό με το πρόγραμμα του, να είναι δηλαδή σταθερός. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να διαβάζει τη μία μέρα στην κουζίνα, την επόμενη στο σαλόνι, και την άλλη στο δωμάτιο του. Η καλύτερη επιλογή είναι ένα γραφείο τακτοποιημένο, καθαρό, με τα απαραίτητα πράγματα για το παιδί {μολύβια, γόμα, βιβλία, τετράδια κλπ.), χωρίς άλλα αντικείμενα ή παιχνίδια που θα αποσπούν την προσοχή του. Εξίσου σημαντικοί παράγοντες είναι ένα εργονομικό κάθισμα, ώστε να κάθεται άνετα και σωστά, ο κατάλληλος φωτισμός και ο σωστός αερισμός του χώρου. Φροντίστε, επίσης, να περιορίσετε τις ηχητικές παρεμβάσεις που αποσπούν την προσοχή του παιδιού και εμποδίζουν τη συγκέντρωση του. Τέτοιες μπορεί να είναι ο ήχος της τηλεόρασης που ακούγεται από το διπλανό δωμάτιο, το παιχνίδι και οι φωνές του αδερφού του που παίζει, η φασαρία από το δρόμο, παράγοντες που κάνουν το παιδί να μην μπορεί να συγκεντρωθεί αλλά και να μη θέλει να διαβάσει, αφού υπάρχει κάτι HLO ευχάριστο.
Χρόνος διαβάσματος
Πέρα όμως από τον χώρο, εξίσου σημαντικός είναι και ο χρόνος του διαβάσματος.
Δεν μπορούμε, για παράδειγμα, να ζητάμε από ένα παιδί να ξεκινάει το διάβασμά του αμέσως μετά το μεσημεριανό φαγητό, πολύ αργά το βράδυ όταν είναι ήδη πολύ κουρασμένο ή την ώρα που προβάλλεται η αγαπημένη του εκπομπή στην τηλεόραση. ΙΥ αυτό λοιπόν, θα πρέπει από πριν να έχουμε συζητήσει μαζί του και να έχουμε συμφωνήσει σε μια σταθερή ώρα που όλοι θεωρούμε κατάλληλη για να ξεκινά το διάβασμά του. Σε ότι αφορά τώρα τη διάρκεια, η πολύωρη μελέτη δεν είναι απαραίτητα και πιο αποδοτική, καθώς δεν εξασφαλίζει τη συγκέντρωση. Ο βαθμός συγκέντρωσης ενισχύεται με συχνά και σύντομα διαλείμματα.
Ποια είναι η ιδανική ώρα για μελέτη; Το καλύτερο είναι, μόλις το παιδί επιστρέφει από το σχολείο, να ξεκουράζεται για περίπου μία ώρα, και στη συνέχεια να ξεκινάει οποιαδήποτε δραστηριότητα απαιτεί σκέψη. Αποφύγετε να του ζητάτε να κάνει
επανάληψη λίγο πριν φύγει για το σχολείο ή το βράδυ λίγο πριν από τον ύπνο. Το
διάβασμα της τελευταίας στιγμής, δηλαδή λίγο πριν από το σχολείο, πιθανότατα θα δημιουργήσει άγχος τόσο σε εσάς όσο και στο παιδί, ενώ επίσης και το πολύ πρωινό ξύπνημα είναι λίγο επώδυνο. Οι βραδινές πάλι ώρες, εκτός του ότι είναι κουραστικές, δεν βοηθούν στο αποτελεσματικό διάβασμα. Δεδομένου ότι η κούραση της ημέρας είναι συσσωρευμένη, υπάρχει δυσκολία στη συγκέντρωση αλλά και στην αντίληψη του παιδιού. Η τηλεόραση είναι μεγάλος αντίπαλος για το διάβασμα. Φτιάξτε ένα πρόγραμμα για το τι και πότε μπορεί να βλέπει το παιδί, και κυρίως μην το αφήνετε να δει τηλεόραση αμέσως πριν διαβάσει.
Επίσης σημαντικό είναι, αμέσως μόλις το παιδί ολοκληρώνει το διάβασμά του, να ακολουθεί μια επιβράβευση (π.χ. να του επιτρέψουμε να παίξει με τους φίλους του ή με το αγαπημένο του παιχνίδι).
Όταν διαπιστώνετε ότι δυσκολεύεται, προσπαθήστε να το ενθαρρύνετε. Για παράδειγμα, πείτε του: «φαίνεται λίγο δύσκολο, θέλεις να δοκιμάσουμε μαζί;» ή «Πολύ καλή δουλειά μέχρι εδώ, θέλεις να συνεχίσουμε μαζί;». Μην έχετε υπερβολικές απαιτήσεις από το παιδί. Αναγνωρίστε τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει καλά, και προσπαθήστε να το ενθαρρύνετε για την προσπάθειά του αλλά και να μειώσετε το άγχος της αποτυχίας όταν δυσκολεύεται. Μπν ξεγνάτε πως Π προσπάθεια από μόνη της είναι πολύ σημαντική.

Το Πιο σημαντικό απ' όλα όμως είναι η στάση των ίδιων των γονιών απέναντι στο διάβασμα. Αντί να βλέπουμε τηλεόραση την ώρα που ζητάμε απ' το παιδί μας να διαβάσει, ας την κλείσουμε KL ας διαβάσουμε κι εμείς κάτι, ένα λογοτεχνικό, μια εφημερίδα ή ένα περιοδικό. Ακόμα και κατά τη διάρκεια της ηλικίας που δεν μπορεί να διαβάσει, το να βλέπει τους γονείς του με ένα βιβλίο στο χέρι τού δημιουργεί εικόνες πολύτιμες για την μετέπειτα επαφή του με το διάβασμα. Πάντα οι γονείς είναι τα καλύτερα πρότυπα για τέτοιου είδους συνήθειες.
Μπορούμε να του μάθουμε να αγαπά το διάβασμα αγοράζοντας του από μικρή ηλικία παραμύθια ή λογοτεχνικά βιβλία, ώστε να συνδυάσει το διάβασμα με κάτι ευχάριστο. Το βιβλία αυτά όμως θα πρέπει να τα επιλέγει το ίδιο το παιδί με βάση τα δικά του ενδιαφέροντα. Μια καλή ιδέα θα ήταν να επισκεφτούμε μαζί ένα βιβλιοπωλείο ή μια έκθεση βιβλίου, όπου θα μπορεί να επιλέξει κάτι που του αρέσει. Επιπλέον:
• Αναζητήστε βραβευμένα βιβλία που έχουν επιλεγεί τόσο για την ποιότητα όσο και για την απήχησή τους στα παιδιά. Οι συναρπαστικές ιστορίες είναι εκείνες που θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον των παιδιών.
® Αναζητήστε συγγραφείς που είναι δημοφιλείς στα παιδιά. Τα βιβλία τους έχουν «δοκιμαστεί» και «εγκριθεί» από τα παιδιά, έτσι ώστε να μην ανησυχείτε για το αν θα αρέσει στο παιδί σας ή όχι.
® Δοκιμάστε σειρές που είναι δημοφιλείς στα παιδιά. Εάν το παιδί σας απολαύσει το πρώτο βιβλίο της σειράς, υπάρχουν πολλά περισσότερα για να ακολουθήσουν.
» Ακολουθήστε τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι του παιδιού σας. Τα βιβλία αποκτούν ουσιαστικό νόημα, όταν τα παιδιά αισθάνονται μια προσωπική σχέση.
» Πειραματιστείτε με διαφορετικά είδη. Δοκιμάστε βιβλία φαντασίας, μυστηρίου και πολλά άλλα.
• Επενδύστε σε μια βιβλιοθήκη στο σπίτι που είναι κατάλληλη για την ηλικία και τα ενδιαφέροντα των παιδιών. Τα βιβλία θα πρέπει να είναι άμεσα διαθέσιμα όποτε επιθυμείτε να διαβάσετε με το παιδί σας.
Συζήτησε μαζί του νια αυτά που διάβασε, από τα μαθήματα μέχρι τα εξωσχολικά του βιβλία. Αυτή η συνήθεια θα το κάνει να αισθάνεται όμορφα που ενδιαφέρεσαι για αυτά που μαθαίνει και θα το κάνει να θέλει να μάθει περισσότερα. Αν μάλιστα το επιβραβεύσεις για τις προσπάθειές του, θα αισθανθεί σημαντικό και θα δεις με πόση περισσότερη όρεξη θα θελήσει να διαβάζει!
Επιπλέον, είναι σημαντικό οι νονείς να μην μεταφέρουν το δικό τους άνχος νια το σχολείο στα παιδιά και να μην έχουν υπερβολικά υψηλές προσδοκίες. Καλός μαθητής δεν είναι μόνο ο πρώτος. Δεν μπορούμε και δεν χρειάζεται να είμαστε όλοι πρώτοι ή τέλειοι. Τα «κηρύγματα», OL αρνητικοί χαρακτηρισμοί KOL OL συγκρίσεις με τα άλλα παιδιά ή τα αδέρφια δεν βοηθούν. Ένα καθήκον των γονιών είναι να αναγνωρίσουν μέσα τους και να μετριάσουν, όσο γίνεται, την τελειομανία και την υπέρμετρη φιλοδοξία τους σε σχέση με τα παιδιά τους, γιατί δεν υπάρχει το τέλειο παιδί, όπως δεν υπάρχουν οι τέλειοι γονείς. Σχετικά με τα μαθήματα του σχολείου, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εμπιστευτούμε το παιδί όη θα βρει το δικό του ρυθμό και τρόπο, ενώ ας έχουμε υπόψη όη όσο περισσότερη πίεση ασκούμε, τόσο λιγότερες είναι οι πιθανότητες να συμβεί αυτό.
Χρειάζεται να επιβραβεύουμε την προσπάθεια άσχετα από τους βαθμούς, γιατί έτσι ενισχύουμε την αυτοεκτίμηση του παιδιού μας που είναι καθοριστικής σημασίας νια την πρόοδο του, όχι μόνο στο σχολείο αλλά και στη ζωή του
γενικότερα. Πρέπει επίσης να καταλάβουμε ότι στην καθημερινότητα των παιδιών είναι αναγκαία η ύπαρξη ελεύθερου χρόνου για παιχνίδι ή χασομέρι, στοιχεία απαραίτητα για την υγιή ψυχοσυναισθηματική τους ανάπτυξη και να μην τα υπερφορτώνου με με δραστηριότητες. Πάνω απ' όλα έχουν ανάγκη να είναι παιδιά.
Ας απομακρυνθούμε από τον μύθο που λέει OTL όσο πιο καλούς βαθμούς παίρνεις τόσο πιο επιτυχημένος γίνεσαι και ας αναρωτηθούμε: Θέλουμε μια καταρρακωμένη προσωπικότητα με καλούς βαθμούς ή μια υγιή προσωπικότητα με μέτριους ή ακόμη και κακούς βαθμούς; Άλλωστε το να μην είναι κανείς καλός μαθητής δεν σημαίνει ότι δεν θα γίνει και χρήσιμος ή ευτυχισμένος άνθρωπος.
Δυστυχώς, OL γονείς αρκετές φορές σπρωγμένοι εν μέρει από τις προσωπικές μας φιλοδοξίες και εν μέρει από το σχολικό σύστημα, τείνουμε να παίρνουμε ως βασικότερο κριτήριο αξιολόγησης του καλού μαθητή τις μελλοντικές πιθανότητες που έχει (όπως τις έχουμε εκτιμήσει βέβαια OL ίδιοι χρόνια πριν) να πάει καλά στις εκάστοτε Πανελλήνιες και να μπει σε μια «καλή σχολή». Ίσως, όμως, να είναι προτιμότερο, για τα καλό των παιδιών κυρίως, να αξιολογούμε τις σχολικές τους επιδόσεις την κάθε στιγμή (χωρίς να αλληθωρίζουμε προς το μέλλον), σύμφωνα με τις προσπάθειες που καταβάλλουν, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και τις υπόλοιπες «επιδόσεις» σε άλλους τομείς της ζωής τους.

Ο ρόλος των γονιών είναι να μη συγχέουν το μαθητή με το παιδί και να δίνουν στο παιδί τους να καταλαβαίνει ότι μια αποτυχία στο σχολείο δεν σημαίνει γι' αυτούς ότι απογοητεύονται ή ότι κλονίζεται η αγάπη τους γι' αυτό. Αυτό μπορεί πολλοί γονείς να το θεωρούν αυτονόητο («Αλίμονο, εγώ το παιδί μου το αγαπάω ό/α κι αν κάνει, ό,τι μαθητής KL αν είναι»), πολύ συχνά, όμως, του δίνουν άλλα μηνύματα. Με την πρόθεση να του δείξουν ότι «πρέπει να το πάρει στα σοβαρά», το τιμωρούν, το μαλώνουν ή δείχνουν μόνο τη δυσαρέσκεια και την απογοήτευση τους, χωρίς να προσπαθήσουν καν να το καταλάβουν και να το βοηθήσουν. Για να ξεπεράσουν όμως τις δυσκολίες τους, τα παιδιά χρειάζονται ανθρώπους που ενδιαφέρονται να ακούσουν και να καταλάβουν. Όχι για να τους υπενθυμίζουν συνέχεια ότι έχουν κι άλλα μαθήματα, ότι δεν τα πήγαν αρκετά καλά στην τελευταία ορθογραφία ή στο τεστ και για να τα κρατάνε καθισμένα 4 ώρες στην καρέκλα μέχρι να τελειώσουν τη μελέτη τους. Με τον τρόπο αυτό, μαθαίνουν να ζητούν βοήθεια όταν τη χρειάζονται και να μην εγκαταλείπουν όταν κάτι δεν πάει καλά. Χρειάζονται τους γονείς για βοήθεια σε ό,τι δεν καταλαβαίνουν και δυσκολεύονται. Για να έχουν κάποιον που θα τα ακούσει, όταν έστω και μικροπροβληματάκια με τη συμμαθήτρια, τη δασκάλα, το γυμναστή, τον καλύτερο φίλο, τον καθηγητή της Χημείας τούς προκαλούν ανησυχία, ένταση, λύπη. Χρειάζονται γονείς που καταλαβαίνουν ότι πραγματικά καλός μαθητής είναι μόνο αυτός που είναι καλά και στην υπόλοιπη ζωή του.

Παράλληλα, μπορούμε να διδάξουμε στα παιδιά μας και κάποιες τεχνικές διαβάσματος, όπως π.χ. να μελετούν τα πιο δύσκολα ή βαρετά μαθήματα στην αρχή που είναι πιο ξεκούραστα, να αποφεύγουν την «παπαγαλία» και να κάνουν ανακεφαλαίωση. Μπορούμε να τους δείξουμε πώς να υπογραμμίζουν τα κύρια σημεία ενός κειμένου, να εντοπίζουν τις «λέξεις - κλειδιά» ή να γράφουν έναν δικό τους τίτλο δίπλα σε κάθε παράγραφο, ώστε να ενισχύουν έτσι την οπτική τους μνήμη και να συγκρατούν ευκολότερα τις πληροφορίες.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως OL περισσότεροι γονείς δεν είναι εκπαιδευμένοι να κάνουν τη δουλειά του δασκάλου. Γι' αυτό, αν νιώθετε ότι δυσκολεύεστε να βοηθήσετε το παιδί με τη μελέτη του, αναθέστε τη σε κάποιον άλλον. Είναι προτιμότερο να το διαβάσει κάποιος που Θα μπορεί να το κάνει πιο αποτελεσματικά, από το να το κάνετε εσείς με το λάθος τρόπο, Αυτό θα έχει αρνητικά αποτελέσματα και στη μάθηση του παιδιού, αλλά και στη μεταξύ σας σχέση.

ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ
Το σχολείο είναι δουλειά του παιδιού. Μια σχολική σταδιοδρομία που αρχίζει με τη Αονικιί: «Εχουμε να κάνουμε μαθήματα» και με συνεχείς παραινέσεις των νονιών στο παιδί νια να μελετήσει, μπαίνει σε κακές βάσεις. Η αυτονομία μαθαίνεται σιγά- σιγά, npLV και μετά την αρχή του σχολείου, όταν οι γονείς εμπιστεύονται τα παιδιά τους και τα ενθαρρύνουν να κάνουν πράγματα μόνα τους, να συμμετέχουν ανάλογα με την ηλικία τους σε δουλειές του σπιτιού, να έχουν φίλους και να διαχειρίζονται τις σχέσεις τους. Είναι αναγκαίο οι γονείς να καταλάβουν OTL τα παιδιά θα πρέπει προοδευτικά να μάθουν να οργανώνουν μόνα τους το διάβασμά τους, να είναι δηλαδή αυτόνομα. Δεν «διαβάζουμε» όλοι μαζί τα μαθήματα της επόμενης ημέρας? Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι το διάβασμα είναι ευθύνη του ίδιου του παιδιού, γιατί έτσι ενισχύουμε την αίσθηση της υπευθυνότητάς του. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι το αφήνουμε στη μοίρα του, αλλά ότι παρεμβαίνουμε μόνο όπου αυτό χρειάζεται, ανάλογα πάντα με την ηλικία του. Στην περίπτωση που το παιδί περιμένει την τελευταία στιγμή νια να κάνει τα μαθήματα του, καλό είναι να παραμείνουμε αμέτοχοι.
Συζητήστε μαζί του, ώστε να κατανοήσει ποιος είναι ο σκοπός της μελέτης. Εξηγήστε του ότι μελετάμε στο σπίτι για να καταλάβουμε καλύτερα αυτά που έκανε στο σχολείο και για να μπορέσει να μάθει ακόμα περισσότερα την άλλη μέρα.
Μάθετε του τις συνέπειες που υπάρχουν όταν αφήνουμε τις δουλειές μας μισοτελειωμένες. Τα μαθήματα για το σπίτι είναι η «δουλειά «του, την οποία αν δεν ολοκληρώσει σήμερα, αύριο θα πρέπει να κάνει διπλή. Όλοι, όταν έχουμε μια υποχρέωση, πρέπει να ασχολούμαστε μαζί της στη σωστή ώρα. Στην περίπτωση
τώρα που το παιδί αρνείται επίμονα να διαβάσει, μπορούμε να το αφήσουμε μια
Φορά να πάει αδιάβαστο, ώστε να έρθει αντιμέτωπο με τις συνέπειες της αμέλειας του. Μία τέτοια ενέργεια βέβαια προϋποθέτει ότι θα ενημερώσουμε τον δάσκαλο, εξηγώντας του τι κάναμε και γιατί. Γενικότερα άλλωστε, η καλή σχέση και η συνεργασία με τον δάσκαλο είναι πολύ σημαντική για την πρόοδο του παιδιού μας.